Den eerelycken pluck-voghel(1677)–Livinus van der Minnen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Vaerken koopt my oock soo een Gansken. Stemme: Onlanghs zynde vol onlusten. (oft) De Klouw van Brussel. OVer ettelycke jaren Als Grand'-peer was een klyn Kindt, Warender veel Kluysenaren, Tot de Wildernis ghesindt, Onder al-te-mael deés Vrinden. Die Godt daer soo vierigh dinden, Wasser eenen Eremyt. Die een Kint hadt med' geleyt. [pagina 256] [p. 256] 2. Dit Kindt hadt hy med' ghenomen, Met hem naer de Wildernis, Om 't peryckel te voor-komen, Datter in de Wereldt is, Om het Kint de vrees des Heeren, Van syn jongheydt af te leeren, Op dat 't Kint Godt daer altydt Dienen sou in suyverheydt. 3. Hansken leerden goey manieren, Hansken was gheweldigh fyn, Hansken leerden hovenieren, Om niet luy oft leegh te zyn, Want den Duyvel van der hellen, Komt de Luyaerts altydt quellen, Als de jongheydt ledigh gaet, Leert sy niet als enckel quaet. 4. Hansken en sagh daer gheen menschen, Anders als den Eremyt, Alle dingen ging naer wenschen, Sy-lie dienden Godt met vlyt, Totter tydt dat sy vernamen, Dat daer jonge Vrysters quamen, Recreeren hunnen gheest. Op een buyten Bruyloft feest. 5. Hansken die noyt sulcken dinghen Van syn leven hadd' ghesien, Vraeghden met verwonderinghe Vaerken wat zyn dat voor lien? Doen kreegh Vaerken achterdencken, Vreesende dat 't hem soud'krencken, [pagina 257] [p. 257] En den Man seyd' heel bestaen Het zyn Gansen die daer gaen. 6. Wacht u dat s'u niet en byten, Dat g'er niet te by en gaet, Misschien souden s'u wel smyten, Blyft by my doet mynen raet, Ick sal neerstigh voor u sorghen, Gaet u in myn Kluys verborgen, Maeckt dat niemandt u en siet, Anders vrees ick voor verdriet. 7. Ick en vreese sprac ons Hansken Van die Gansen geen verdriet, Vaerken koopt my soo een Gansken, Want s'en zyn soo leelyck niet Sy en sullen my niet byten, Koopt m'een Gansken, oft 'k sal kryten, Doen dacht onsen Eremyt Hier word' ick den Voghel quyt. 8. Dit was nauw een weeck gheleden Hansken die gheraeckte los, En hy liep met groote schreden Naer de Stadt toe uyt den Bosch, Als ons Hansken met heel hoopen Sulcken Ganskens daer sag loopẽ, Was ons Hansken stracks getrout Eer hy was een maendt uyt 't Wout. 9 Men magh vry de vrye lieden Raden tot de suy verheydt, Maer men magh 't hun niet ghebieden Sy zyn vry soo Paulus seydt: Die het vatten kan die vat het, [pagina 258] [p. 258] Die het schatten kan die schat het, Alle gheest die looft den Heer, Maer niet al al even seer. Hoest, Geldt, Vier, en heete Min, Houdt-men noyt te deghen in, Want Boter in de Pap, En Liefden in het hert, En leughens in den mondt, Verraden hun eygen-selven terstont. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij