Den eerelycken pluck-voghel

Ter-eeren van het Houwelyck.

Stemme: VVeest vrolyck Herderkens, en zyt verblydt. (oft) Chere Cato,

GRoeyt en vermeert, vuldt d'Aerd', 't is Godts bevel,

Ergò die houwt en trouwt die doet seer wel,

Schoon Lief laet ons dan samen trouwen gaen,

Soo sullen wy-liê hebben wel ghedaen.

2. Laet ons met Godt beginnen dat groot Werck,

En maken van ons Huys een kleyne Kerck,

Laet ons uyt al ons krachten vroegh en laet

Godt dienen in den Houwelycken-staet.

3. Het is een valsch' excusi' dat den Man

Op Koninghs Avondt-mael niet zyn en kan,

Om dieswil dat hy heeft een Vrouw ghetrouwt

[p. 196]

 

Die hem aen Verckens-draf ghebonden houwt.

 

4, Godt noemt de Vrouw een hulp', maer gheen belet,

 

Sal my de Vrouw dan trecken van Godts wet?

 

De Vrouwkens zyn devoter als de Mans,

 

De Vrouwkens winnen hier den Lauwer-krans

 

5. Was Isaïas met gheen Vrouw ghetrouwt,

 

Nochtans heeft hy Godt op den Throon aenschouwt,

 

Hy sagh al dickwils 't Goddelyck Visioen,

 

Hy hadd' al dickwils met den Heer te doen.

 

6. En was den Koningh David niet ghetrouwt,

 

Was hy daerom in Godes dienst verflouwt?

 

En onder-hiel hy niet Godts-hoogh Ghebodt,

 

En was hy niet een Man naer 't Hert van Godt?

 

7. Hadd' Abrâm, Isaâc, ende Iacob niet

 

Een Mede-hulp', een Vrouw tot hun gheniet,

 

En waren dese Mannen niet volmaeckt,

 

En zyn sy in den Hemel niet gheraeckt?

 

8. Ick wenschte dat ick in die blyde Stadt

[p. 197]

 

Aen 't voeten-eynd' van die Ghehouwde sat,

 

Verr' zy dat ick in Abrâms-schoot my voegh,

 

Aen Abrâms Voet-banck waer ick hoogh ghenoegh.

Ick verheugh my sonderlinghen
In dry aenghename dinghen

Die ghepresen zyn naer wensch,

Soo voor Godt, als voor den Mensch,

In vereenighde ghemoeders,
Van eendrachtighe Ghebroeders,

In den Even naestens min

Hebb' ick groot behaghen in,

Maer ghehouvvde Mans en Vrouvven
Die hun in de liefde houvven

Door d'eendrachtigheyt des geest,

Die behaghen my het meest.

Eccli. Cap. 25.