Den eerelycken pluck-voghel
(1677)–Livinus van der Minnen–
Auteursrechtvrij
[pagina 106]
| |
Waerom is uw wreet hert' soo vol verwoetheydt?
Daer uw schoon tronie is soo honingh soet,
Hebb' ick dan haet verdient voor trouwe min?
O soete Maeght’ Is 't dat het u behaeght,
Verandert uwen sin.
Vryster.
2. Wel Vryer dat zyn immers blauwe bloemen
Die ghy my hier komt speten op de mouw,
Moet ghy my daerom wreet en bitter noemen
Om dat ick u niet stracks en schenck myn trouw?
Is 't vryen van een vrye Maeght niet vry?
Wat meynde ghy’ Dat uw vry liefde my
Kan slaen in slaverny.
Vryer.
3. Ah! ick stort heete tranen en ghebeden,
Ick bidd' u en kniel neêr voor den Autaer
Daer 't Beeldt op-staet van uwe schoone leden,
Maer ghy, ô Liefste! hoort daer luttel naer,
En all' myn' tranen, fuchten en gheween,
| |
[pagina 107]
| |
En all' myn seer’ En acht ghy niet veel meer,
Dan oft ghy waert van steen.
Vryster.
4. Ja seker Vryer ick hebb' steene leden,
'k En maeck van uwen sotten-klap gheen werck,
'k En maeck gheen werck van allen uw ghebeden,
Maer wildy bidden soo gaet naer de Kerck,
Siet dat ghy met 't Ghebedt-Godts niet en spot,
Bidt Godt den Heer’ Maer en bidt my niet meer,
Ick en ben gheenen Godt.
Vryer.
5. Ghy gaet iet quaedts uyt goede woorden rapen,
Ick bidd' u, maer ick en aen-bidd' u niet,
'k Aen-bidd' den Schepper die u heeft gheschapen,
Op dat ick uwe weder-min gheniet,
'k En bidd' u niet als Godt, maer wel als mensch,
Op datick souw’ Verkryghen uwe trouw,
Daer ick soo seer naer wensch.
Vryster.
6. Nu fien ick dat ghy bidt met goede reden,
| |
[pagina 108]
| |
Ghy en aen-bidt my niet als een Godin,
G'hebt my als Vrint maer om myn trouw ghebeden
'k Geef u myn trouw 'k schenck u myn weder-min,
Laet ons dan gaen Godt bidden in de Kerck,
Laet ons met Godt’ En naer Godts hoogh Ghebodt
Beginnen dat groot Werck.
Versoeckt de Maegt die u behaegt
Soo suldy krygen dat gy vraegt:
Want al de ghen' die soeckt die vint
Die vraegt, die krygt dat hy bemint.
|
|