Den eerelycken pluck-voghel

Joufvrouwen Hondeken.

Stemme: Plus je vous voys Philis, plus je vous aime.

GHeluckigh Hondeken, gheluckigh Beestjen,

Dat op den schoot van myn beminde speelt,

En daer met jock en spel vermaeckt syn gheestjen,

Aenschouwende dat alder-schoonste Beeldt.

2. Dat hel ghesicht aenschoudy duysendt werven,

Dat aen myn' ooghskens wordt van haer ontseydt,

[p. 99]

 

Eylaes! moet ick noch langh die ooghskens derven,

 

Soo sluyt ick eens myn' ooghen voor altydt.

 

3. Myn eenigh' hop', myn eenighe Beminde,

 

Ick loop' ghelyck een Hondeken naer u,

 

Ick jaegh' naer u ghelyck een Haesewinde,

 

Laet my wat rusten want ick ben soo mu.

 

4. 'k Hebb' u soo langh ghejaeght, laet my u vanghen,

 

Laet my eens sien uw minnelyck aenschyn,

 

Laet my uw' weder-liefde eens ontfanghen,

 

Jongh-vrouw laet my uw Hondeken toch zyn.

 

5. Gheeft m'als een Hondeken de brockelinghen

 

Die van uw' Tafel vallen op-der eerdt,

 

Uw' minste jonst' acht ick voor groote dinghen,

 

Schenckt my iet klyns ben ick het groot niet weerdt.

 

6. Soo sal ick als een Hondeken gaen bassen,

 

En als een Schilt-wacht ligghen voor uw' Deur,

[p. 100]

 

'k Sal altydt vlytigh op uw' diensten passen,

 

Ghelyck als eenen trouwen Serviteur.

 

7. Ghelycker eertydts Honden zyn ghevonden,

 

Die met hunn' Meesters spronghen in het graf,

 

Die met hunn' Meesters liepen in de wonden,

 

En lyden soo hun trouw met 't leven af,

 

8. 'k Sal u soo trouw tot der doodt toe aen-kleven,

 

En noyt alleen verlaten in de pyn,

 

Ick sal u by-staen, 't zy in doodt oft leven,

 

Joufvrouw laet my uw Hondeken togh zyn.

Tyter sprack tot Roosemondt,
Nymphe g'en hebt geenen Hondt,

Om uw' soete lieve kudden

Voor de wolven te beschudden,

Soo ghy my uw' liefde jondt,
Sal ick wesen uwen Hondt,

Ick sal uwe Schaepkens weyen

En die van den wolf bevryen.