Ons geld

De eerste munten

Men koos voor dingen die je niet zomaar ergens kon oprapen om als geld te worden gebruikt. Dat is zeer vanzelfsprekend. Men koos voor iets wat gemakkelijk op te slaan was en in kleine hoeveelheden al veel waarde had. Het moest iets zijn wat iedereen heel graag wilde hebben, zoals goud, zilver, brons of edelstenen. Tot nu toe is daar niets aan veranderd. Mensen vinden deze dingen nog steeds leuk. Verliefde paartjes geven elkaar daarom ook kleine geschenken van waarde. Denk eens aan de trouwring. Om in die tijd de waarde te bepalen, werden de klompjes goud of zilver gewogen op een weegschaal. Dat is onveranderd, want de goudsmid doet dit nu nog steeds.

Voorbeeld van een goudstaaf
Munt- en goudweegschaal

[p. 14]

De eerste munten werden rond 625 vóór Christus gemaakt in het Koninkrijk Lydië, het gebied dat nu West-Turkije is. Deze munten bestonden uit electrum, een natuurlijk mengsel van goud en zilver. In die tijd werden ze één voor één vervaardigd. Er werd aan beide zijden een merkteken geslagen, waardoor men wist dat de munt echt was. Tegenwoordig is deze methode verder ontwikkeld in West-Europa en de Verenigde Staten van Amerika, waar munten onder hoge druk geslagen worden en met tienduizenden per dag de machine uitrollen. Vanwege de overeenkomst in de manier waarop de eerste munten gemaakt werden, zegt men dat de Westerse munttraditie afstamt van die uit Lydië.

Munten waren handig en dat zijn ze nog. Je kan ze tellen in plaats van te wegen. Omdat munten een makkelijk betaalmiddel waren, hebben ze ervoor gezorgd dat er meer handel werd gedreven. Door de toename van de handel werd de behoefte aan geld groter. Maar munten waren wel zwaar, daarom begonnen banken en overheden papiergeld (bankbiljetten* en muntbiljetten*) uit te geven.