Kriekende Kriekske

(1894)–Bernhard van Meurs– rechtenstatus


Kuuklekuu! Allô dan - weigren mag 'k oe niet - 'k Vertel nog wat uut d'ouwen tied En op de wies van 't Kriekend Kriekske! - Een, die maor leefde van den wiend, Een mulder, had 'en ennig kiend, Een knappe dern, heur naom was Driekske. Ze was al lang twee kruuskes oud, En, as de meiskes, graog getrouwd, Maor niemand kwiem um haor te vraogen. Een muldersdochter um de hand Te vraogen - jong! dâ was astrant En wou wâ zeggen ien die daogen! Toch dacht op zeekren dag er een: Kom, kom! ik waog 'en blauwe scheen; Krieg 'k Driekske nie, dan vraog 'k 'en ander! - De mulder ziet hum veur zich staon, En denkt: die jong steet mien goed aon, Hie's knap en de eugskes kieken schrander.
[pagina 103]
‘Hoe hiette?’ - ‘Klaos!’ - ‘Wat is oew part?’ - ‘Een leege beurs met eerlik hart!’ - ‘Daor kan 'en mins bij hongerlijen; Wâ kunde, zeg, waor leefde van?’ - ‘Ik ken 'en kunstje!’ - ‘Zoo! Wâ dan?’ - ‘Ik kan precies as haonen krêjen.’ De moeder en de dochter saom Die zaoten luustrend veur 'et raom, En lachten spottend dikke traonen. De mulder hield zich ien, en zei: ‘Jong, laot is heuren dâ gekrei!’ - ‘Heur: kuuklekuu!’ - ‘Precies as haonen!’ ‘Dâ kunstje, manlief, is kemiek; Maor, brengt 'et zoden aon den diek?’ - ‘Heel veul! Dâ kan 'k oe daodlik toonen! Zeg: gêfde oew dochter mien tot vrouw, As 'k ien één nacht 'en landgoed bouw, Waor zelfs 'en keuning op mag wonen?’ - De vaoder kiekt zien Drieksken aon En Driekske moeder...Wâ gedaon?... Afijn! - ze wouën 't is prebieren. De mulder stêkt de hand toe: top! Klaos zet 'en kuuklekuu der op, Um al zien bliedschap uut te gieren. Toen zei ie: ‘Mulder, word nie bang, Maor 'k heb den duuvel al siends lang Beloofd, dat ik mien woord zal houwen En dàn mien ziel hum af zal staon, As ie, veur 't krêjen van den haon, Een landgoed naor mien zin zal bouwen!’ ‘'k Heb dâ kontrak op parkement Met eigen bloed geteikend!’ - ‘Vent! Wâ zegde daor? Foei, wilde is zwiegen!
[pagina 104]
Hou jij maor met den Droes oew woord; Maor ik brêk daodlik ons akkoord, Mien Driekske kunde zóó nie kriegen!’ - ‘Bedaor! 'k Bin nog niet uutgepraot: De Saotan duut mien ziel gen kwaod, Went 'k weet hum ien de luur' te leggen, Daor dient nou juust mien kunstje veur!’ - Toen zei de mulder: ‘Albeneur! Dan hê'k oe verders niks te zeggen!’ - Nou zien we Klaos ien 't licht der maon Op d'umgang van den meulen staon En daor den Ouwe kommandieren: ‘Zurg, dat al 't werk is afgedaon Precies veur 't krêjen van den haon!’ - De duuvel zei: ‘'k Zal nie mankieren?’ - Verblits! Toen goeng 't er fris op los: Hier kwiem 'en perk en daor 'en bosch Met werme plekskes, koele laontjes En veuglenzang en bloemenpracht, En riengsgewies 'en breeje gracht Vol ploetrende eendekes en zwaontjes. Ien 't midden kunje 'en viever zien, Daor drieft 'en snoeprig bootjen ien Um mee te vissen en te vaoren. Daor achter, kiek! kumt uut den grond 't Kastêl met beelden veur 'et front En marmer trappen en pilaoren. En heuger, heuger riest 'et op... Nou bin' ze al aon den torentop... Nou bin' ze al bezig met de leien... Perjen! denkt Klaos, 't wordt meer dan tied, Of 'k raok er nog mien ziel bij kwiet! En hie zien kuuklekuu's aon 't krêjen.
[pagina 105]
‘Hou! (roept de duuvel) valsch gedaon! Je kreit wel mooi, maor bint gen haon!’ - ‘Ik krei toch echte haonen wakker: Heur maor, Sinjeur, uut schuur en stal Kreit kuuklekuu nou overal!’ - En Saotan brult: ‘Deurtrapte rakker!’ - En laoter toen er brulloft was, Toen zongen ze allen bij 'en glas: ‘Lang leven Drieksken en heur Klaos Die was den duuvel zelfs de baos Al deur zien kuuklekuu! Kuu! kuukele-kuukelekuu!’

Vorige Volgende

Kuuklekuu!