Kriekende Kriekske

[p. 93]

Grootmoeder.

Daor krieg ik alweer de Illestraosie!

Plezier hê'k er van iellek keer;

Deur'n bril zie ik goed nog de printen,

Maor lezen - dâ geet zoo nie meer.

Ons Knillis, de zoon van mien dochter,

Die krek op zien grootmoeder staolt,

Kumt hier alle daogen nao schooltied

En leest wat er ien wordt verhaold.

Dan luuster 'k - de hand aon mien ooren,

En denk: maor waor haol' ze 't van daon?

Dan zie'k de histories geteikend,

Krek of ze der levend op staon.

Dan zeg ik zoo: Knillis, mien jungske,

Dâ was wâ veur zeuventig jaor!

Toen hadden we niks um te lezen,

En printen...gen kiek was er naor.

Vier printen van Sint-Genoveevao,

Een Kevelaorsvaontjen, 'en kruus,

Een print van mien erste Communie -

't Was àl wâ we zaogen ien huus.

En nou - groote boeken vol printen,

De muren vol printen, waor 'k zie.

Kiek daor, tussen Paus en Concilie,

Hangt grootmoeders pottegrafie!

[p. 94]

 

Een Rôms-mins dorst oudtieds nie kikken

 

Van Kark of van Paus of van Kruus;

 

Toen vreesde iellekeen Griffermierden

 

Veul meer dan Françoosen of Pruus'.

 

 

 

Zoo 't karkboek nie krek en allins was

 

As 'n Biebel of Psallemenboek,

 

Dorst niemand op straot 'et te draogen

 

Dan stil onder veurschoot of doek.

 

 

 

'k Goeng zundags alleen naor de Mis toe

 

Deur weer en deur wiend, uren ver;

 

Daor stoengen we dan ien 'en schuurkark

 

Dâj' zeggen most: 'n stal is 'et! dèr!

 

 

 

En nou hebben we eiges - 'en karkske

 

Zoo schoon zie j'er nergens een staon,

 

Een toren der op met 'en klukske,

 

Ons eigen Pastoor en Kaplaon.

 

 

 

Nou heur 'k alle mergens twee Missen;

 

Mien vaste plaots hê'k ien de bank;

 

En ziet de Pastoor m'er nie zitten,

 

Dan vraogt ie: ‘Is grootmoeder krank?’

 

 

 

En zundags dan zie'k er mien kienders

 

En kiendskienders rondum mien hin,

 

Dan zingt miene zoon op den urgel -

 

't Is of 'k ien 'et Hemeltje al bin!

 

 

 

Wâ zin we Rôms-minsen verbeterd!

 

Zeg'k zuutjes dan tegen ons Nel.

 

‘Jao!’ zeit ze met de eigenste woorden -

 

‘Jao, Miekemui, dâ zegde wèl!’