Kriekende Kriekske
(1894)–Bernhard van Meurs–
Auteursrecht onbekend
[pagina 79]
| |
Hij riep nog ens: ‘'k Gao vissen!’
En zij nog ens: ‘Och, Heer!’
Toen vroeg ie: ‘Vrouw wâ scheelde oe,
Duut ou 'et heufd weer zeer?’
‘Nee! (zei ze) 'k bin zoo angstig
Dat ou iets overkomt:
Ik heb van nacht zoo aoklig,
't Was over ou, gedrômd:’
‘Ik zag twee vremde manslui -
Die droegen mienen man
Veur dood de kaomer binnen...
Ik schrok er wakker van.’
‘Ik heurde de uulen krassen
En nog zoo'n raor gedruus;
Nee, 'k bin nie bijgeleuvig,
Maor raoi oe toch: blief thuus!’ -
- ‘Gij bint nie bijgeleuvig,
Maor zoudt 'et worden, vrouw,
As ik vandaog oew zin dee,
En daorum gao ik nouw.’
‘Het weer is um te vissen!
'k Wed, dâ de baors goed biet;
'k Kom met 'en waoterzoodje
Terug veur etenstied.’ -
Boas Janzen nam zien hengel,
En zei: ‘Tot straks! dag saom!’
Vrouw Janzen kos niks zeggen
En keek hum nao deur 't raom.
| |
[pagina 80]
| |
't Wier etenstied - 't wier aovend -
Vrouw Janzen bleef alléén;
Heur hart - ze kos 'et vuulen -
Kromp van den angst ieneen.
Ze liep deur 't huus te schreien:
‘Had ie mien zin gedaon!
Mien manlief is verdronken,
D'r is gen twiefel aon!’
Daor heurt ze buuten stappen...
‘God dank, daor zal ie zien!’
Twee manslui vallen schaotrend
De kleine kaomer ien:
‘Hier heije nou, vrouw Janzen,
Een pimpelzoodje - oew man!
Hie is zòò dronken, dat ie
Gen vuut verzetten kan!’ -
|
|