Kriekende Kriekske

Levenswiesheid.

'k Bin al oud en goed vertrouwd
Met de minsen en 'et leven;
'k Wil daorvan bewies oe geven,

Maor onthouw, eer 'k verder praot,

Dâ'k gen mins of leven haot.

[p. 58]

 

's Minsen hart hêt mien gesmart:

 

Dâ'k 'et dukkels zag sjanzieren,

 

't Heufd verwarren of regieren;

 

Dâ'k 'et zelden open vond

 

Of ien waorheid met den mond.

 

 

 

's Minsen woord - ik tel 't gen oord!

 

Meermaols hê'k 'et ondervonden

 

Hoe gepraot wordt met twee monden;

 

't Spreukske van den ouwen tied:

 

‘Een man 'en woord,’ is lang faljiet.

 

 

 

's Minsen gunst is visserskunst,

 

Die oe laot ien spiering happen

 

Um oew kabbeljauw te snappen;

 

As ge ien 't aos der gunst nie biet,

 

Hengelt ze ien 'en andren vliet.

 

 

 

's Minsen goed maokt bang gemoed:

 

Laot ik schat op schatten hoopen,

 

Vrede kan 'k er nie mee koopen;

 

Wie op riekdom slaopen wil,

 

Leit gen tien minuten stil.

 

 

 

's Minsen g'luk - 'en zeldzaom stuk!

 

Reuske waor de doorns aon steken,

 

Eerde piep die gauw kan breken;

 

Veur 'en oogenblik gelach,

 

Traonen veur 'en heelen dag.

 

 

 

's Minsen macht - ies van één nacht;

 

Wie, al is ie goed beslaogen,

 

Zal zich daorop durven waogen?

 

‘Heden riek en mergen liek’

 

Zien we ien 's werelds raorekiek.

 

 

 

's Minsen tied - hie reikt nie wied:

 

Wie kan m'asseranzie geven

[p. 59]

 

Dat ik t' aovend nog zal leven?

 

Zeit de dood: oew tied is daor!

 

Hie vraogt nie: jong, binde klaor?

 

 

 

Wâ's dan goed? Met goejen moed

 

Warken en op God vertrouwen,

 

Hum toezoers veur oogen houwen.

 

Duu'k dit goed tot op 'et lest,

 

Naomaols krieg 'k 'et beter, best!