Kriekende Kriekske (1894)

Kriekende Kriekske

(1894)–Bernhard van Meurs– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende


De leste dag. Het dochterke sukkelde al weken En kwiem van heur bedje niet af; Haost was al de Meimaond verstreken Die nòg maor gen beterschap gaf. Den lesten dag was 'et mooi weertje, Zoo hemelsmooi as 'et maor kon: ‘Och, moetje-lief, 'k wou nog 'en keertje Gaon zitten veur 't huus ien de zon!’ De moeder begos toen te schreien Van vreugde, of er beterschap was; En goeng gauw 'en beddeke spreien Veur 't huus ien 'et fris gruune gras. Ze trok erst 'en helderwit jekske Heur bleek, zwaklik dochterken aon, En lei haor op 't vriendelik plekske Waor bluuiende meizuuntjes staon.
[pagina 47]
‘Wâ ligde hier lieflik, mien vrouwke! Nou binde veul beter, nie waor? Jao, zundag dan springde weer touwke... Daor kommen ze al aon!...kiek is, daor!’ De buurmeiskes kommen gevlogen En roepen: ‘Hao! ze is weer gezond!’ En kieken haor lachend ien de oogen En dansen um haor ien 'et rond. En ze aoien heur kinneke en koontje, En maoken heur krullekes op, En sieren 'et heufd met 'en kroontje: ‘Nou liekt ze 'en dood kiendje op-en-top!’ Dâ woord van die lachende lippen Duut moeder ien 't harte zoo zeer, Ze bukt...heurt gen zuchtje meer glippen... Heur kiend ligt op 't doodsbedje neer.

Vorige Volgende