Kriekende Kriekske

Moeders slaopliedeke.

Het zunneken is er al ondergegaon;

Het maontje klimt langzaom umhoog,

En tuurt, koekeloerend deur 't loof van de laon,

Naor binnen met vriendelik oog;

Het vraogt of de kiendjes naor bed zin gebracht,
En zeit tot ons jungske: slaop wel, goeje nacht!

[p. 44]

 

De veugeltjes zingen en vliegen nie meer,

 

Ze sluumren ien 't gruun van de boom',

 

De kupkes gedekt onder vleugel en veer,

 

En droomen 'en liefliken droom;

 

De vleermuuskes fladdren en fluusteren zacht:

 

't Is tied veur 'et jungske; slaop wel, goeje nacht!

 

 

 

Alle eendekes zwemmen ien 't waoter nie meer,

 

Ze hompelden kwakkend naor 't hok;

 

Het haontje riep kukelekuu! nog 'en keer

 

En goeng met de kiepkes op stok;

 

De kikkertjes kwaoken ien 't lies van de gracht

 

Hun lied veur 'et jungske: slaop wel, goeje nacht!

 

 

 

Slaop wel, goeje nacht! roept 'et jungske hun toe

 

Mèt dat ie ien 't kribbeke stapt;

 

Dan kriegt ie op 't veurheufd 'en kruuske van moe,

 

Een kus op 'et munje dâ't klapt;

 

Gods Engeltje houdt bij zien bedje de wacht:

 

Tot mergen, mien jungske; slaop wel, goeje nacht!