Kriekende Kriekske

Harfstgevuul.

Ach, de locht is zoo vocht en zoo duuster!
Deur de blaoi' geet 'en rietslend gefluuster,

Deur de takken 'en klaogend geluud.

Al de veugels zin, triest en verschrokken,
Uut die naorigheid haostig vertrokken

Naor 'et vroolike licht van 'et Zuud.

Ook mien ziel vuult 'en trek, as de veugels,
Naor 'et betere en slaot met de vleugels,

Maor ze kan nog heur kooitje niet uut.