Maes-Sluysche compas
(1693)–Frank Metaal–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Nu leef ick in ’t verdriet.
AEnhoort doch Visschers al,
En Landt-lieden te saem,
Die woonen in het dal,
Al van Maes-sluys bequaem,
Het geen daer ick af spreeck,
| |
[pagina 9]
| |
Is van de Visschery,
Daerom, daerom, daerom
Wilt eens toe-hooren bly.
2. Wy die ons generen
Al met de Visschery,
En in de soute Zee,
Al t’samen varen bly,
Op Godts genade uyt;
Om Vis te vangen fijn,
Laet ons, laet ons, laet ons
Doch altijt danckbaer zijn.
3. Als wy varen van ’t Landt,
Om ons Neeringh te doen,
By Noorden of aen ’t Sant,
Soo wy dan best vermoen,
| |
[pagina 10]
| |
Met halen, schieten goet
Wy ons generen fris:
Al om, al om, al om,
d’Ele levende is.
4. Als ’t stormt en als ’t waeyt,
Soo doen wy sulcks niet,
De kabels wort gepaeyt,
Elck loopt om laegh met vliet,
Om soo bevrijt te zijn,
Van ’t water wreet en fel,
Dat dan, dat dan, dat dan,
Loopt over ’t schip rebel.
5. Dus siende wy de doot,
Voor oogen t’aller tijt,
Want de Zee is seer groot,
| |
[pagina 11]
| |
Oock hoogh en daer toe wijt.
Ons scheepken is seer kleyn,
Van hout en yser t’saem,
Als dan, als dan, als dan,
Soo roepen wy bequaem.
6. O Heere Godt van waert,
Siet ons aen in den noot,
Wy bennen heel beswaert,
Het onweer is te groot !
Dit bidde duert soo langh
Als ’t stormt ende raest,
Soo dat, soo dat, soo dat,
Wy zijn geheel verbaest.
7. Maer soo haest als de Heer
Het weer vervallen laet,
| |
[pagina 12]
| |
Een yeder even seer
Van vuyle dingen praet:
Het onweer is uyt ’t hooft,
Den Heer wert niet geacht!
En soo, en soo, en soo
Wert den tijd door-gebracht.
8. Als nu de reys voortaen
Op ’t eynde loopt eerbaer,
Soo komt den Stier-man staen
Al by sijn volck seer klaer,
En seyt wel mannen siet
De wint is goet confuys,
Souden, souden, souden
Wy niet zeylen na huys.
9. Dus slaen sy t’saem den raet
| |
[pagina 13]
| |
Het volck en den Stierman,
Valt het uyt goet of quaet
Daer spreeckt men dan niet van:
Het zeyl wert opgeset,
De koers die wert geset,
En daer, en daer, en daer
Moet wesen op-gelet.
10. Als wy dan komen
Op Maes-sluys na ons wil,
Stracks in de Brandewijn,
Men staet niet lange stil:
Men denckt niet op de daedt
Die Godt bewesen heeft,
Die ons, die ons, die ons
Een behouden reys geeft.
| |
[pagina 14]
| |
11. Och het kan niet bestaen
Met ons Visschers gelijck,
Dus in de kroegh te gaen,
Men denckt niet op Godts Rijck!
Dat ons seer noodigh is:
Och laet ons daer na spoen!
En doch, en doch, en doch,
Altijdt het beste doen.
12. Siet dat wy t’saem dit deen,
Als de reys komt uyt Zee,
Met bidden en geween
Ons selven maeckten ree:
En met een danckbaer hert,
Besochte Godes Huys,
Gewis, gewis, gewis,
| |
[pagina 15]
| |
’t Sou beter gaen op Sluys.
13. En als de Heere goet
Ons geeft een moye reys,
Wilt den armen met spoet
Mee deelen na den eys:
Soo wie dit niet en doet
Noch nimmermeer betracht,
Die sal, die sal, die sal,
Van Godt werden veracht.
14. Want als den lesten dagh
Voor ons menschen komt aen,
Dat wy met droef geklagh
Sullen voor ’t oordeel staen,
Dan sal de Heere goet,
Spreecken met goet verstant,
| |
[pagina 16]
| |
Tot sijn, tot sijn, tot sijn
Uytverkoren valjant.
15. Komt mijn gezegende,
In dese wooningh schoon,
Het is voor u alree,
Des levens gulde kroon:
Dewelck u was bereyt,
Van den beginne aen,
Nu sult, nu sult, nu sult
Ghy ’t Hemelrijck ontfaen.
16. En tot de geene die
Daer staen ter slincker zy,
Sal hy met woorden straf,
Toespreecken alsoo vry,
Dat sy van schrick en vrees
Niet wetende waer heen:
| |
[pagina 17]
| |
Al van, al van, al van
Des Heeren straffe reen.
17. Ick heb dorstigh geweest
Gy gaeft my niet tot baet,
En hongerigh bevreest,
Gy hebt mijn niet verzaet:
Oock gaeft gy mijn geen kleedt,
Want ick was naeckt en bloot,
Daerom, daerom, daerom
Ick u geheel verstoot.
18. O Heer wy hebben u,
In armoed’ noyt gesien!
Daerom verhoort ons nu/
En laet het niet geschien
Dat wy souden vergaen:
| |
[pagina 18]
| |
In droefheyt anghst en pijn!
Maer Heer, maer Heer, maer Heer,
Wilt ons genadigh zijn.
19. Hier en is geen genaed’
Voor u in desen staet,
Den tijdt die komt te spaed’
Soo dat het is te laet:
Dus gaet in ’t helsche vyer
Ick heb u noyt gekent,
Daer sult, daer sult, daer sult,
Ghy lijden veel ellent.
20. Oorlof nu al-gemeen,
Laten wy op dees tijt,
Ons selven gaen bereen,
En nemen geen respijt,
| |
[pagina 19]
| |
Want de Heere komen sal
Als een dief in der nacht,
Als wy, als wy, als wy
Daer minst zijn op verdacht.
|
|