De overgave

[p. 110]

Maria-liederen

het wonder

Neen, zij kon hem niet voorgoed verlaten,
En als hij door de overvolle straten
Van de steden dwaalde, ging zij mee.
Maar zij wilde slechts haar kìnd beminnen,
En zij diende hem met haar vriendinnen,
Zij voorkwamen zijn bevel en bêe.
Dan doorgloeide haar het heet verlangen
Hem alleen te hebben en te omvangen
En ze smeekte: kom tot moeder weer!
Maar aan 't vreemde staren van zijn oogen
Zag ze, hoe haar wenschen haar bedrogen:
Want zij had geen zoon en hij geen moeder meer.
En toen zij ter hooge bruiloftszale
Van zijn goedheid en zijn macht verhaalde,
Deed hij wat zij donker had vermoed.
Toen de bekers waren ingeschonken,
Schrikte zij terug: zij beiden dronken
Afscheid met hun eigen hartebloed.