Kringloop

[p. 26]

In de Moskee

Hij wandelt daaglijks tusschen de pilaren,
En de klimrozen en de ruischfontein.
Hij kent: de groene vanen en het plein
Waar vreemden naar de goudspiralen staren;
De Koraanspreuken boven 't deurgordijn;
De egale zon; der schaduwen slagorden,
Die zwart opdoemen, en verwijderd worden;
De stilte, de gebedsroep, en den schijn
Der maan, die als een man met een lantaren
Den laatsten rondgang doet, en met zijn licht
Het donker oproept en den dood, het dichtworden
van alles, het naar binnenstaren
Der dingen... en zijn hart was als een knaap,
Vallende biddend om geluk in slaap.