Hunkering en heimwee

[p. 158]

Afscheid.

Naar Li-tai-pe.

Verblijf geen half jaar in dezelfde stad;
Kent gij haar ligging, vestingwerk en schat,
weet gij hoe er de mannen schreien
en hebt gij daar den vrouwenlach begroet,
zo zult gij welgemoed
van al die dingen scheien.

De stad, waarin gij vrienden en misschien een lief verlaat
wordt tot een onvergankelik geluk dat met u gaat.

Soms wekt mijn ziel een lied dat lag verholen
van toen het in zo'n stad voor 't eerst gezongen werd
en 'k weet mijn voeten dolen
onder een hemel, die de steden overstert.

Anton van Duinkerken.