Hunkering en heimwee

[p. 33]

De avond is gekomen.

Het licht werd weggenomen,
Dat over de aarde lag.
Reeds duisteren de boomen -
De avond is gekomen
En 't was nog klare dag!

De zon had hare stralen
Den rijpen zomernoen
Rechtstandig neer doen dalen,
Met oogsten en binnenhalen
Had ik nog veel te doen.

Toen is mijn zon gezonken
Voor goed en onverwacht.
De bleeke sterren dronken
Het hemellicht en blonken
En bloeiden in den nacht.

Ik zag het vreemd gebeuren,
De handen in den schoot,
En even moest ik treuren
Om 't sterven en verkleuren
Van 't gloeiend avondrood.

Maar, dacht ik, God zal zorgen
Voor 't geen te velde staat.
Wat moèt, dat wòrdt geborgen,
Zoo niet vandaag, dan morgen,
Als Hij aan de arbeid gaat.

[p. 34]

 

Toen heb ik mij tevreden

 

Tot rusten neergevleid.

 

Wat nood, zoo hier beneden

 

Mijn handen 't werk niet deden?

 

Wat scha voor de eeuwigheid?

 

 

 

Jacqueline E. van der Waals.