Chrysanten

[p. 92]

Eigen waarheid

Geduldig, stuk voor stuk,
zult gij, voor uw geluk,
uw eigen waarheid bouwen;
en voor dit grootsche werk,
staat gij alleen in 't perk,
alleen met uw vertrouwen.

Geen ander kan, hoe fijn
zijn kunst ook moge zijn,
u bijstaan in dit streven;
wat ge uit u zelf niet haalt,
met eigen gloed bestraald,
kan u geen ander geven.

Gij kunt een enklen stond,
vol twijfel en doorwond,
wel elders hulp gaan zoeken;
maar 't geen zij u verstrekt,
de wijsheid die ge ontdekt,
zal u niet lang verkloeken.

Zij breekt weldra als glas,
dat broze schittring was,
slechts tijdlijk u kan baten;

[p. 93]

 

bij 't ingestort gewelf,

 

ziet gij dat ge op u zelf

 

alleen u kunt verlaten.

 

 

 

En waar de wanhoop hieuw,

 

staat ge op en bouwt ge opnieuw,

 

spijts uw gekneusde handen;

 

gij bouwt, maar sloopt en slecht

 

wat morgen lijkt onecht

 

en dat ge moet verbranden.

 

 

 

Gij bouwt en bouwt, soms moe

 

en mat, wel wetend hoe

 

ge nooit of nooit zult leggen

 

den laatsten steen, en nooit,

 

tot verre reis getooid,

 

den bouw vaarwel zult zeggen.

 

 

 

En zoo gij toch, in 't end,

 

de vreugd der zege kent,

 

voltrokken door uw lijden,

 

zal zij, wat gij ook deedt,

 

uw broeder van zijn leed,

 

zijn onrust niet bevrijden.

 

 

 

Want wat gij hebt gewrocht,

 

in de eigen ziel gezocht,

 

besproeid met bloed en tranen,

 

is winst voor u alleen,

 

maar schooner is er geen

 

voor u langs 's levens banen...