Chrysanten

[p. 23]

Geef mij de vrucht der kennis

Laat voor mijn ziel de vrucht der kennis rijpen.
'k Benijd de vromen niet, die, trouw, gedwee,
de leer belijden, vrij van zoekend wee,
en niet als ik een flitsend lemmer slijpen.

Gij koost mij uit en gaaft me zoeklust mee,
liet droppen der verrukking in me zijpen,
sloegt mij met angst, en liet mij hooploos grijpen.
Niet uit verdooving groei' mijn levensvree.

'k Wil kampen tot het eind; ik vraag geen rusten;
'k Wil 't leven dienen zonder vaar en vrees,
de zonne zeegnend in den tuin der lusten.

'k Vraag U alleen, mijn God, die door U rees
tot hoogten, onbemind door stervelingen,
dat schittrend mij uw klaarte zou doordringen.