Na de speeluren

rijmpjes bij prentjes, voor lieve kinderen

[p. 18]

De brand.

De vlam sloeg uit Buur Martha's hoeve,

En klonk haar angstkreet door de lucht,

Wilt kindren u met haar bedroeven,
Die naauw de vlammen was ontvlugt,
Haar man, die eens de kleine woning,

Door zorg en vlijt had opgebouwd,

Leefde op zijn erfje als een Koning,

Die grootheid, eer en roem aanschouwt,

Maar 't mogt den goeden God behagen,

Die 't leven geeft en 't leven neemt,

Hem van deze aarde op te vragen. -

Dit kindren! klinkt u toch niet vreemd.

[p. t.o. 18]

 

[p. 19]

 

En nu kwam God de vrouw bedroeven,

 

Die gij hier op dit plaatje ziet,

 

Alleenlijk om haar te beproeven,

 

Want plagen, kindren! doet God niet.

 

De vlammen mogen 't erf vernielen,

 

De weduw troostloos zijn en bang,

 

De Heer schenkt zijn getrouwe zielen

 

Steeds hulpe heel hun leven lang.