Na de speeluren

rijmpjes bij prentjes, voor lieve kinderen

[p. 14]

Het kleine pronkstertje.

Nu Lizet! hoe staat die strik? -
‘Wel wat kleurig en te dik,

Zou ik naar mijn kennis meenen,’

Maar, hoe vind je mijn japon,
Met dat keurige galon?

Zie, je ziet niets van mijn beenen.

Och rijg jij die laars eens toe?
Want ik moet nog naar mijn Moe,

Zij zou mij haar broche geven.

En mijn zijden parasol,
Maakt als 't waar de maat nog vol. -

Lize ik heb een prettig leven.

Spiegeltje, kom zeg het maar,
Immers, keurig zit mijn haar,

[p. t.o. 15]

 

[p. 15]

 

O! het glimt van de pomade,

 

'k Ging van morgen vroeg met Mie

 

Naar het damrak, bij courdy:

 

'k Sla mij zelf nu nog eens gade,

 

Lieve Lize, 'k ben zoo blij!

 

Ziet, de koets wacht al op mij.

 

Nu, bonjour! 'k zal 't al vertellen

 

Wat op 't bal zoo is geschiedt: -

 

Zeg eens Lize! wou je niet

 

Dat je mij ook mogt vergezellen?