De geest van Jan Tamboer

Van twee nieuw Getrouwde.

Zeecker Ionghman, insiende, dat in deeser eeuwe de Meysjes ghemeynlick wat licht van rock vallen, ende dat sy kuisch zijn die het nooyt ghevraeght wordt. Nam een resolutie, en dede belofte van nooyt te willen soodanige

[p. 182]

Iuffrou te trouwen, die sijne minnesieckte wilde genesen al eer hy met haer ghetrouwt was. Hy hadde door sijne practijcken, en onder schijn van trou-beloften menighe Vryster in't strick gebracht. Eyndelick kreegh hy de muts op een soet en schoon Iuffertje, dan wat laghen hy oock daer na leide, konden hy haer uiterste faveur niet genieten, voor al eer hy haer troude. Oordeelde dan genoeghsame preuven van dees haer eerbaerheidt ghesien te hebben, en daerom kort te gaen, is daer op met haer ghetrouwt. Op den ersten Bruiloft-nacht verhaelden hy sijne Bruid, hoe dat sijn dessein was geweest, geen Iuffrou te trouwen die soo verre buiten eere wilde wijcken, dat sy haer maegde-bloem van hem liet plucken aleer de Bruiloft was ghehouden, en verhaelde haer voorts vele Vrysters die hy te licht bevonden hadde, en prees hare volstandigheit, ende dat sy menteerden alleen sijne vrouwe te zijn Iae maer antwoorde sy, ick was eens bedrooghen, voor de tweede reyse moest ick my wachten.