De geest van Jan Tamboer

Van een beleefde en mildadighe Drent.

Een seecker gierighe Drent, hebbende sijn Soone ten Houwelick besteedt, soo ghebeurden het dat hy op den tweeden dagh van de Bruyloft, des morgens in sijn deure stondt, siende een Iongman met een Dochter teghen sijn huys over staen, en sich in-beeldende dat sy yets van het Houwelick spraken, wees daer over de jonge Luyden in de neers: De Dochter daer over verstoort wordende, en seyde tegens de Ionghman, daer sal de oude hontsvot de duycker over halen, laet ick eens weer by hem komen, ick sal hem wat anders segghen. De Ionghman lachte daerom, en seyde, het is een beest. Sy daer nae eens weer by hem komende, seyde, wel Naebuer wat was dat ghe-

[p. 156]

daen, dat ghy my en die Ionghman die by my was in de neers wees? Hy sich excuseerende, seyde, ick hebbe u niet ghemeent, maer daer was een schamele Vrouwe, die meende dat daer yets over gebleven was van de Bruyloft, en begheerde een aelmoesse, ick seyde teghens haer, dat sy wat uyt mijn neers hebben soude, en ick wees haer achter in; soo dat hy sijn doen vry verbeterde, en dat hy liberael was, en dat men wel mercken kon, dat hy van S. Engberts Gheslachte was, die de Eyeren at, en gaf de schellen den Armen.