|
| |
De bedrooge Bruydt en Bruydegom.
Te Parijs, in Vranckrijk, was sekere schoone Dame, die (so 't
scheen) veel Praat-vryers, maer weynig bedyers hadt. Evenwel was'er onder desen
een Heer, die haer wel tot trouwen versogt soude hebben; maer vresende, dat
haer sinnen te veel op eenige van d'anderen, die met haer verkeerden, mochten
verslingert sijn, dorst het niet bestaen, nam derhalven allenghs sijn afscheyt.
De Iuffrouw, bemerkende, | |
| |
dat haer schoonheydt en het gheselschap,
haer soo schadelijck als voordelijck was, schafte het gheselschap op 't
behendighste af, hoopende daer door, de rechte Vryer te locken, vermidts sy hem
nu een vrye gheleghentheydt gaf, om min te pleeghen. Het welck den voorighen
afgescheyden Minnaer haest deê wederkomen; De welck het in kort, so
verbracht, dat hy haer, en sy hem, voor eenighe Min-ghenoodt en Alderliefste
erkende. Maer dit weckte een, nijdt en spijt by al d'anderen, die haer te
vooren geselligh geweest waren; weshalven sy, t'samen spannende, het Paer een
dapperen pots swoeren te spelen, Raedtslaeghende, den Bruydegom sijn Bruydts
Maaghden-Roos t'ontfutselen, en alsoo in hem een af-keer van haer te
wecken.
Om hier toe te geraecken, toonden sy haer heel vriendelick, op dat
sy voor al, van de bruyloft, waer op sy hare rolle meenden te speelen, niet
souden uytgheslooten worden. De bruydt dan, van plichts weghen niet laten
kunnende, haer te noodighen, liet hun alle van den bidder daer toe versoecken;
't welck sy niet af-sloegen; maer soo drae de tijdt ghenaeckte, volbrachten. Op
de bruyloft deden sy altemael haer best, om de Nieuw-gepaerde door den wijn
verheught te maken; op dat sy te bequamer tot haer voornemen geraeken mochten;
't welck voorwaer na wensch geschiedde. | |
| |
Doch ondertusschen hadden
sy een ghemeene Meydt bekout, die haer Maeghdom om vijf Ducaten souw over doen.
Dese hadden sy met kostelijcke onderkleedingh versien, en in de Bruydts
Slaep-kamer alleen gheslooten, en belast, datse daer te bedt soude gaen, en
houden haer altoos van te slaepen; schoon oock, datmen haer oneerlijck raeckte.
Dit was alles vast bedisselt. Als nu het uur voor handen quam, dat de bruydegom
te bed wilde, stelden sy in, voor het laetste een spel te speelen, waer in haer
toonden, als oft sy de bruydt, stilswijghens met een abelheydt, in haer
Slaapkamer wilden helpen, in sulcker voeghen, dat het den Bruydegom niet soude
mercken. Sulcks gheschiet al na haer voor-nemen: de Bruydt raeckte in een
verkeerde kamer, daer echter heymelijck een Bruylofts-bedt ghespreyt was, waer
op sy, door den Wijn verheught wesende, sich terstont ter rust ley, wetende
niet beter, of sy was in de rechte Zaal, daer haren Bruygom haer vernachten
soude. Als sy haer nu dus ter rust gheleydt hadde; soo liet men den bruydegom
in de rechte kamer, daer de schalcken de Meydt geplaetst hadden, dewelcke hy
niet beter wist te sijn, als sijn liefste, also het indoncker was, vermidts de
Meydt de kaars uyt gheblasen had, en sich gans spraeckloos hieldt: ghemerckt sy
sich veynsde te slaepen; doch in sulcker voeghen, datz'er al half ronkende
| |
| |
van hem liet fommelen, en ghebruycken. Ondertusschen nu was'er een
van d'andere boeven, die sich by de Bruyt gevoegt had; dewelcke door de wijn nu
vast in-slapende, geen kennis droegh van haren Bruydegom; niet-temin, liet haer
Maaghdom half slapende ontfutselen, en bleef soo slapende leggen: tot de blonde
Dageraedt quam, om haer in d armen van'er Bruydegom te groeten. 't Welck anders
bevindende, den schalk d'oogen opende, en ried hem, sijn vertreck te nemen. Dit
klaerde hy seer behendigh, latende de Bruydt, die hy dus verbruydt had, alleen
leggen, en gingh van daer. Als nu den Bruydegom mede wacker wierd, en sich by
een vreemde Meydt bevondt, meende hy te droomen, dat hy dus verser was.
Evenwel, speurende dat het ernst was, staet hy op, en ondersoeckt de Meyt hoe
sy by hem gekomen was. De Meyt, het spel goet makende, sey, dat hy self, in
sijn dronckenschap, haer, teghen weer en wil, daer ghevoert had; en dat sy nu
begheerde; dat hy haer, in eeren vindende, oock in eeren soude houden, 't welck
hy, alsoo hy droncken geweest was, met geen genoegsaeme redenen konde
weer-legghen, en, om kort te maken, als hy voor den Rechter verscheen, wierdt
hem gheweten, de Meydt, daer hy dus sijn lust mee gheboedt hadt, te moeten
trouwen; en als hy van voorige Bruyt verstont, dat hy 's nachts iemandt by haer
gehadde, liet | |
| |
hy haer op 't vonnis des Rechters, ghewilligh varen,
en trouwde de Meydt, die hem dus, tot haer onverwacht voordeel, bedrooger hadt;
soo dat de Bruydt, op een nacht ontvrystert, ontbruydt, ontwijft, ontmant, en
gants van haer stuck versteecken wiert, moetende aldus troosteloos, haren
Bruydegom missen. Welk de Dochters leert, haer niet veel in 't gheselschap van
Ionghmans te begeven. Want daer is niet schadelijcker voor haer, dan dat. De
reden hier van is, dat veel Ionghmans de rechte Vryer verhinderen, de Dochters
verwilderen; haer sinnen los maken, haer eer besoedelen, en kort, al is sy noch
soo schoon en deughens, sy is nu als een schoone waer, dewelcke, heel teder
sijnde, van elcks handen aenghetast, en daer door verlebt, besmoddelt, en
ongesien geworden is.
|
|
Auteursrechtvrij