De geest van Jan Tamboer

Yet aerdighs uyt een ander getrocken.

Iohannes Antonius van Siena, een Iongh-man die over geestrijck was, en met den Cardinaal van Pavie seer veel ghemeenschap hadt, gingh den Paus, op zeeker voorval, eens eere bieden. Hy uond hem, met de Kardinaalen van Pavie en Siena, over Tafel sitten. Toen hy sijn Compliment gedaen had, vraeghde de Sieneeser: Oft hy op hem gestoort was, dewijl hy in so langen tijdt sijnen drempel niet betreden hadt? Hier op antwoordde de Ionghman? Dat hy sich van soodanighe ongerymtheyt wel sou wachten, Want, seyde hy, Ick kom uw eerweerdigheyt t eenemaal toe. De Kardinaal van Pavie hier op het woord

[p. 40]

nemende, seyde tot hem: Ghy bent dan hoor ick wel de mijne niet De Ionghman hier weer op: Iohannes Antonius ben ick ghenaemt. Iohannes is gheheel den uwen. En Antonius komt myn Heer de Kardinaal van Siena t eenemael toe. Den Paus, hier op aen, seyde: Soo heb ick dan geen deel aen u. Het deur-sleepe breyn antwoordde: 't Is juyst als uw Heyligheydt seydt: sy heeft geen deel aen my: maer de gantsche Iohannes Antonius komt haer toe.