De geest van Jan Tamboer

Yets op het vorige, uyt een ander getrocken.

Een Edel Iuffer, na datse eenige wackere Haanen tot Capoenen had gemaeckt, be-

[p. 37]

reyde den af-val daer van, met honigh en speceryen, het welck sy haren Man, als een bancketje naer 't avondtmael op-gedist hebbende, quam hy kort daer aen te vervallen, in een gebreck, dat de Griecken Briapismus, oft Briaaps-stuypen noemen: door de welcke hy de Vrouwe soo moede maeckte; dat zy ten leste niet meer konnende, genoodsaeckt was, de kamer uyt te loopen. Hy als rasende, haer na. Maer alsoo sy haer in een kamer geslooten hadde, soo liep hy in een kamer, daer drie of vier Meyden waren, die hy altemael afvaerdighde, 's morgens, als de spanningh noch niet over was, liet hy een Doctor halen, die hem in gaf, zaat van Cayschboomen, met Campher, en de lenden dede smeeren met popeljoen Salf, waer door't geswel ten leste aen 't slincken raeckte. Maer of dit altijdt vast gaet, laet ick de Vrouwen oordeelen, die gewent zijn, sulcke snuysteringen voor haer Mans toe te maecken.