In dépôt

Donderdag 27 januari

Vanmorgen hebben mannen en vrouwen, naar het uiterlijk heren en dames, een aardappelwagen, die voor de Centrale Keuken stilhield, geplunderd. Zij hebben vrijmoedig de hand gestoken in de zakken, die op de wagen stonden opgesteld, klaar om te worden gelost, en aardappels overgeheveld in hun zakken of in tassen, die zij bij zich hadden. Geen schijn of schaduw van gêne. Velen, vroeger goed-gesitueerden, gaan altijd gewapend met een tas, actentas of hengseltas, er op uit, in de hoop onderweg iets te vangen, aardappelen of wortelen. Sommigen met een vaatje, voor het verzamelen van losse stukken steenkool. De hele kampbevolking is uit op kleine roof. Menigeen meldt zich aan de keukenramen en krijgt daar gauw-gauw een paar wortels, een paar aardappelen toegestopt van de aardappelschillers met daarbij het vermaan: ‘Gauw weg, want Van Dam ligt altijd op de loer; en dan gaan we naar de 51. Gauw weg! Het is gevaarlijk!’ In de loop

[p. 262]

van de morgen was ik er getuige van, dat een vrouwelijk lid van het keukenpersoneel, mevrouw L., op de rand van de aardappelcentrifuge voor zichzelf een tas met gekookte aardappels vulde, waaruit tien personen konden worden bediend. Telkens weer hetzelfde beeld in de keuken: kruimeldiefstal op grote schaal. De mensen hebben tekort, maar overdrijven hun hebzucht. Aan de ene kant hebben de rovers het goed, aan de andere kant een groot tekort wegens te kleine porties. Een bewoner van mijn barak heeft vijfentachtig gulden voor een pond boter betaald, een ander < een > pakje sigaretten geruild tegen een pond suiker. Sigaretten worden verkocht tegen één gulden per stuk.