van de Weinreb-lijst als echte Sperre wordt de laatste paar dagen
veel geredetwist zonder dat men het naadje van de kous weet. Een nieuwe
opzichter bij de Foliën in mijn plaats: een Duitser. Moet zeker op de
Duizend-lijst komen. De bestaande Duizend-lijst is al weer gesprongen: een groot
aantal van hen, die voorbestemd waren tot het laatst toe in het kamp te blijven
en dan naar Theresienstadt te worden geëxpedieerd, is aangewezen voor het
transport van a.s. dinsdag. Berlijn wil een transport van duizend man en de
commandant heeft ervoor te zorgen, dat het komt. Zo is het vroeger ook met de
rode stempels gegaan. Toen die sprongen, een geweldige klap in het kamp: het
betrof Auschwitz. Deze keer slechts emotie onder de alte Kamp-Insassen, die na
vier, vijf jaar hun burgerlijke huisjes, hun meubeltjes, hun kacheltje moeten
prijsgeven om als nieuwkomers hun plaats in te nemen in een ander kamp, waar zij
niet meetellen. Die de Nederlandse bodem moeten verlaten, waar zij, statenlozen,
in de toekomst een behoorlijk toevluchtsoord meenden te kunnen vinden, en
terechtkomen in een land, dat de Duitse taal nog meer haat dan Nederland thans
doet (Tsjechië) en waar zij niet het minste contact hebben met de sedentaire
bevolking. Zij hadden het zo graag uitgehouden tot het eind van de oorlog en
zien thans hun hoop de bodem ingeslagen. Meer dan de helft van de nog resterende
alte Kamp-Insassen verdwijnt en daaronder velen der meest op de voorgrond
tredende: mannen als dr. Wachtel, dr. Neuburger, Seelmann. Het kamp wordt
inderdaad geliquideerd, nu de leiders verdwijnen. Weliswaar wordt een nieuwe
Duizend-lijst samengesteld, maar daarop komen voor een groot deel degenen te
staan, die in de metaalindustrie werkzaam zijn en die daardoor hun verblijf in
het kamp slechts nog wat kunnen rekken.
Auteursrechtelijk beschermd