Japi op school

[p. 2]

[Japi op school]

Japi zit voor zijn hok hoog op een plankje.

Hij kijkt op de straat.

Wat ziet hij daar?

Daar lopen Joewan en Freddie.

Ze gaan naar school.

[p. 3]

[p. 4]

‘Piti kòò, piti kòò’, groet hij.

Joewan hoort hem en groet terug.

‘Dag Japi’.

[p. 5]

[p. 6]

Japi springt in het rond.

Zijn staart gaat op en neer.

‘Kom je mee?’ roept Joewan.

Dat doet Japi graag, maar hij zit aan de ketting.

Beng, beng, dat is de schoolbel.

Het is laat.

Joewan en Freddie rennen gauw naar school.

[p. 7]

[p. 8]

Japi ziet alle kinderen rennen,

Lena en Joosje,

Persad en Min.

Daarna is het stil op straat.

[p. 9]

[p. 10]

Japi gaat met zijn pootjes onder zijn kin zitten.

‘Wat doen ze op school?’ denkt hij, ‘dat zou ik graag willen weten’.

Als Jaja later brood en bacove voor hem brengt zit hij nog te denken.

[p. 11]

[p. 12]

‘Eet lekker’ zegt Jaja, ‘dat is gezond’ en ze maakt de ketting los.

Japi eet zijn bord leeg en Jaja veegt het erf aan.

[p. 13]

[p. 14]

Japi is blij.

Hij kan overal springen.

Dat doet hij ook.

Hij springt op het dak en van het dak naar de appelboom.

[p. 15]

[p. 16]

Nu zit hij hoog en kijkt door de bladeren.

Hij ziet huizen, kleine en grote, maar hij ziet ook de school van Joewan.

[p. 17]

[p. 18]

Zal hij gaan kijken wat Joewan doet?

Jaja veegt het erf aan.

Ze ziet niet, dat Japi het erf verlaat en de grote weg opgaat.

Japi springt over de stoepjes, die op het trottoir staan.

Bij de poort van de school blijft hij even staan.

[p. 19]

[p. 20]

Wat een grote school is dat!

Waar zal Joewan zijn?

Hij springt op een stoep en hij kijkt in de klas.

Maar o.... wat een lawaai!

[p. 21]

[p. 22]

De kinderen rennen de klas uit.

‘Een aap!’ roepen ze.

Japi schrikt en vlucht over het erf.

Nu staat hij onder een stoep en kijkt naar een klas verderop.

Daar zal hij het weer proberen.

[p. 23]

[p. 24]

Er zitten grote kinderen in die klas, even groot als Joewan.

Hij loopt over het erf en springt de klas binnen.

Hij ziet Joewan zitten en verdwijnt heel stil onder de bank.

[p. 25]

[p. 26]

Joewan streelt hem over zijn kop.

Freddie doet ook mee.

Ze schrikken allebei, als meneer vraagt: ‘Hoeveel is twee en twee?’.

Joewan weet het niet en Freddie ook niet.

[p. 27]

[p. 28]

‘Wat voeren jullie uit?’ vraagt meneer.

‘Niets’ zegt Joewan.

Dan schrijft meneer de tafels op het bord.

‘Gelukkig’ denkt Joewan en hij gaat weer ijverig werken.

[p. 29]

[p. 30]

Ineens rent Lena uit de bank.

Joewan schrikt ervan.

Heeft Lena de aap gezien?

Lena staat bevend voor de klas.

‘Wat is er?’ vraagt meneer.

‘Een ding onder de bank’ zegt Lena, ‘zijn staart kwam tegen mijn voeten’.

[p. 31]

[p. 32]

‘Zijn staart?’ zegt meneer verbaasd en loopt naar Lena's bank toe.

Dan ziet hij Japi.

Hij zwaait met zijn liniaal.

Japi schrikt en rent de klas rond.

Alle kinderen rennen de bank uit.

Wat een lawaai!

[p. 33]

[p. 34]

Japi verdwijnt in een hoekje achter de kast.

Als Joewan omkijkt, ziet hij het hoofd van de school in de deur staan.

Hij heeft het lawaai gehoord.

‘Wat is er aan de hand?’ vraagt hij.

‘Er zat een aap onder de bank.’

Meneer kijkt boos.

[p. 35]

[p. 36]

‘Van wie is die aap?’ vraagt hij.

De kinderen kijken elkaar aan.

‘Van wie is die aap?’ vraagt hij nog eens.

De kinderen zeggen niets.

‘O, is die aap van niemand’.

[p. 37]

[p. 38]

‘Dan gaan jullie allemaal strafwerk maken.

Tienmaal tafel 1 tot 10’.

De kinderen vinden dat niet eerlijk.

Ze hebben toch niet allemaal schuld?

[p. 39]

[p. 40]

‘Van wie is die aap?’ vraagt meneer weer.

Langzaam steekt Joewan zijn vinger op.

‘O, is die aap van jou?’

‘Neen’ zegt Joewan, ‘de aap is van Jaja’.

[p. 41]

[p. 42]

Meneer lacht.

‘Zit Jaja in de klas?’

Joewan kijkt verlegen.

Hij weet niet wat hij zeggen moet.

[p. 43]

[p. 44]

Maar gelukkig. Daar is Jaja.

‘Dag meneer, is Japi hier?’ vraagt ze.

‘Ja’ zegt meneer en hij pakt Japi van achter de kast.

[p. 45]

[p. 46]

‘Zet hem weer aan de ketting, zo wordt hij te knap en de kinderen te dom!’

[p. 47]

[p. 48]

Wat is Joewan blij.

Hij krijgt geen straf en de kinderen niet en Japi ook niet.

[p. 49]

EINDE