Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Ephes. 5. 22.

De Vrouwen sullen hare Mannen onderdanigh zijn, als den Heere, want den man is des wijfs Hooft, gelijck Christus dat Hooft van der Gemeynte is, ende hy is sijns Lichaems behouder. Maer ghelijck de Gemeynte Christo onderworpen is; alsoo oock de vrouwen hare mannen in alle dinghen. Ghy mannen hebt lief uwe huysvrouwen, gelijck als Christus lief gehadt heeft de Gemeynte, ende heeft hem selven voor haer over-gegeven, op dat hyse heylichde, ende heeftse gereynight door dat water-badt in het woort. Op dat hy hem selven daer stellen soude een heerlijcke Gemeynte, die eerlijck ware, die geen vleck of rimpel en heeft, ofte yet diergelijcke. Alsoo zijn de mannen schuldigh haer eygene Vrouwen lief te hebben, gelijck haer eygene Lichamen. Die sijn eygen Vrou lief heeft, die heeft hem selven lief. Want niemant heeft oyt sijn eygen vleesch gehaet, maer hy voedt het ende onderhoudt het, gelijckerwijs oock de Heere de Gemeynte. Want wy zijn leden sijns Lichaems, van sijnen vleesche ende van sijnen beenen. Daerom sal een mensche sijnen Vader en Moeder verlaten, ende sijn Wijf aenhangen: ende sy twee sullen een vleesch zijn. Dese verborgentheyt is groot: doch ick segge (dit siende) op Christum ende op de Gemeynte. Soo dan oock ghy-lieden, elck in 't

[p. 160]

besonder, een yegelijck hebbe sijn eygen Vrouwe alsoo lief als hem selven: ende de vrouw (sie) dat sy de man vreese.

1. Corinht. 11.7.

De man is Gods Beelt ende heerlijckheyt: maer dat wijf is een eere des mans. Want den man is niet van den wijve, maer dat wijf is van den man. Ende den man is niet geschapen om des wijfs wille, maer dat wijf is om des mans wille. Daerom sal dat wijf een decksel op dat hooft hebben, om der Engelen wille. Nochtans en is de man niet sonder dat wijf, noch dat wijf niet sonder de man, in den Heere. Want alsoo dat wijf van den man komt, alsoo komt oock den man door dat wijf: maer al van Godt.

Hebreen 13. 4.

Het Huwelijck is by allen eerlijck, ende een onbevleckt bedde: maer de hoereerders ende overspeelders sal Godt oordeelen.

Psalm 128.

Wel dien den Heere vreest, ende op sijne wegen gaet. Ghy sult u generen met uwer handen arbeyt. Wel u, ghy hebbet goet. U wijf sal zijn als eenen vruchtbaren Wijnstock aen den wande uws huys, uwe kinderen gelijck de Olijftacken rontom u tafel. Siet alsoo wort de man gesegent, die den Heere vreest.

1. Timoth. 2. 8.

Daerom wil ick dat de Mannen sullen bidden in alle plaetsen, ende opheffen heylige handen, sonder gramschap ende tweedracht. Desgelijcken de Vrouwen, dat zy in bequame kleederen met schamelheyt ende eer-

[p. 161]

baerheyt haer vercieren, niet met gevlochten Hayr, met Gout, ofte Peerlen, of ander kostelijcke gewade: maer dat den Vrouwen betaemt, die daer Gods-dienstigheyt bewijsen door goede wercken. Een wijf leere in stilheyt, ende met alder-onderdanigheyt. Ick en late een wijf niet toe dat sy leere, oock niet dat sy des mans Heere sy, maer dat sy stille zy. Want Adam is eerst gemaeckt, daer na Eva: Ende Adam wert niet verleyt, maer dat wijf wert verleyt, ende heeft de overtredinge in-ghebracht. Sy sal nochtans saligh worden door dat kinder-baren. Is 't dat sy blijft in 't Geloove, ende in der Liefde, ende in der Heylichmakinge, met eerbaerheyt.

WAnneer als Man en Vrouw te samen zijn gepaert,
En in de vreese Godts uyt Liefde zijn vergaert,
Wanneer het lieve Jock des Heeren wort gedragen,
Als yder in het zijn bevint een wel-behagen:
Dan baert de Trouw geneught, dan is het paren soet,
Vermits dat elck zijn plicht met vrolijckheyt voldoet.
De Man als Opperheer, en hoeder van zijn Vrouwe,
Besorger van het huys, tot voorstant van de trouwe,
Gelijck een wijse Vorst sijn Rijck alsoo regeert,
En door een kloeck beleyt tot nut het alles keert.
De Vrouwe neffens dien tot vreedsaemheyt bewogen,
Is zedigh ende stil, leeft nimmer opgetogen,
Buycht haer gewilligh neer, na Godes reyne wet,
Dewijl de man als Hooft is over haer geset,
Want sy gehoorsaemheyt haer Huysheer moet betoonen,
En door een deughsaem hert, het echte-bedde kroonen.
Den Huys-stant na den eys, na regel en na maet,
Besorgen op het best, een yder na sijn Staet,
Malkander soo 't betaemt in 't minste niet ontrecken,
Maer hert en sinnen eens, 't welck Liefde doet verwecken.