Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
AuteursrechtvrijStem: Gae 's Werelts Minnaers vliet.
MYn hert is vol van vreught,
Mijn tongh die is verheught,
En singht een Liedt vol van geneught,
Ter eeren van den Koninck fijn
Soo wil ick heden vrolijck zijn.
| |
[pagina 118]
| |
Ghy schoonste die men vint,
Die yder een bemint,
Met kracht nu op u zijde bint
U sweert, welck is u een cieraet,
Van uwe Konincklijcke staet.
Klimt op u wagen hoogh,
Met wapens, pijl en boogh,
Want siet ghy hebt u vriend'lijck ooch
Gewent tot Liefd' en trou eenpaer,
Daer door so doet gy dingen swaer.
U stoel staet eeuwigh vast,
Ghy lijt geen overlast,
Elck een gehoorsaem op u past,
De Scepter van u Majesteyt
Is oorsaeck van gerechtigheyt.
Ghy haet het boose quaet,
Van kruyt rieckt u gewaet,
Wanneer ghy uyt u kamer gaet,
De Bruyt staet u ter rechterhandt,
Met gout verciert in hare stant.
Hoort Dochters die daer zijt
De schoonste van ons tijt,
Verheught u nu, en weest verblijt,
Vergeet u volck nu in 't gemeen,
En oock u vaders huys met een.
Want onse Koninck fijn
Heeft in u soet aenschijn
Een wel-gevallen en wil zijn
U Vorst, en Heer van nu voortaen,
Ghy sult hem bidden onderdaen.
Seer kostelijck gekleet,
Met gulden stucken breet,
Wert 's Konincx dochter uytgereet,
Met al haer staet jonckvrouwen fijn
Soo sal zy uyt-geleydet zijn.
Met vreught sullen zy schoon
Den Koninck in persoon
Sien sitten in sijn hooge troon,
En vry van leet en droefheyt zijn,
En leven vrolijck sonder pijn.
Daeromme niet en klaeght,
Dat ghy u vrient en Maeght
Verlaten moet, na niemant vraegt,
Want door dit Houw'lijck groot geacht,
Wert ghy tot eer en staet gebracht.
Ghy sult met kinders soet,
Seer veel in overvloet
Gesegent zijn, want God sulcx doet.
Ick wil u loven seer verblijt,
En dancken uwen naem altijt.
|
|