Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
Auteursrechtvrij
[pagina 53]
| |
Stem: Het glas van mijn geneught is af-gelopen.
KOmt Nimphjes, komt aenschout
Het beelt der Minne,
Siet wat hem schuylend' houdt,
Siet eerst van binnen,
Hoe dat de loose schijn
Met duysent trecken:
Wanneer men is in 't net,
Van licht geloof beset,
Ons gaet begecken.
De pronckjes voor het oogh
Verblint de sinnen,
Het licht geloof bedroogh,
O Meereminnen!
Soo menigh jonge Maeght,
Door schijn van reden,
Maer moesten naderhandt
Seer treurigh, en met schandt,
Haer tijt besteden.
De Vryers haer gedaent
Is vol van goetheyt,
Geen wegh wort soo gebaent
Tot alle soetheyt,
Want haer Lief-koosery
Gaet boven maten,
In 't wesen over-soet,
In 't kussen overvloet,
En schoon in 't praten.
Maer als de soete Maeght
Haer gunst laet blijcken,
Dat sy weer-liefde draeght,
Dan gaet men strijcken,
Dan slaet men met de steert,
Als 't heeft gebleken:
Lieftalligh in 't begin,
Op 't lest een Meeremin
Vol valsche streken.
Hoort Vryers watje doet
Wilt ghy bedyen,
Weest in het minnen soet,
Niet vals in 't vrijen,
Lief-koost in ware deught,
Ghy sult verwinnen:
Maer Vrijsters wie ghy zijt,
Wacht tot de rechte tijt
Om weer te minnen.
|
|