Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
Auteursrechtvrij
[pagina 35]
| |
Stem: Velt-Godin, dien ick min.
HErderin, dien ick min,
Waerom dus onsedigh?
En mijn herte,
Vol van smerte,
Steets te voeden met onvreed.
Waerom staet, u gelaet
O ghy pronck der vrouwen,
Dus verbolgen?
Wilt niet volgen
U verderf, het baert berouw.
Schoon men siet, 't is verdriet,
Silver, Gout, Diamanten,
Sijde-Koorden,
Strick en boorden,
Rontsom vol aen alle kant.
Wat is doch, dit bedrogh
Voor het ooch t' aenschouwen?
Als u sinnen,
In het minnen
Blijven wilt en ongetrouw.
Als een Maeght, Liefde draeght
Los en ongebonden,
Wie 't mach wesen,
Uyt-gelesen,
Trouwe Liefde gaet te gront.
't Soet gepraet, 't heus gelaet,
Vriendelijck van wesen,
Wort met reden,
Door de zeden,
In een Maget hoogh ge-eert.
Sedigheyt, gronden leyt
Van getrouwe Minne,
Weet van veynsen,
Noch gepeynsen,
Maer die herten overwint.
Liefde soet, wert geboet
Door een deftigh wesen
Daer een Vryer,
Als bedyer,
Zijn gewenste vreught uyt-leeft.
Leert Godin, in de Min
Sedigheyt hanteren,
Ghy sult buygen,
Overtuygen,
Die ghy Mint, naer u begeer.
Ziels-Fonteyn, ghy alleyn
Kunt my overwinnen,
O mijn schoone!
Wilt my loonen,
Met u lieve weder-min.
|
|