Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
Auteursrechtvrij
[pagina 27]
| |
Stem: Bedroefde Herder ziet.
O Puyck van onse Ieught!
't Lant is om u verheught,
Elck schept een groot geneught
Om u t' aenschouwen,
U roem gaet breet en wijt,
Ghy wordt van veel gevrijt,
Elck hoopt in dese tijt
Te mogen trouwen
Met u Godin, vol deught en eeren,
Maeckt trouw-verbont
Tot vreughts vermeeren.
Komt Nimphjes van de kant
Der Zuyer-Zeesche strant,
Neemt nu met vreught in d' handt
Veel soete snaren,
Met Harp, Fioel, en Luyt,
Trompet, Scharmay, of Fluyt,
Basuynt haer deughden uyt,
O ghy Minnaren.
Maekt bly geschal, wilt vrolijk singen,
Ey siet door vreught
De baren springen.
't Is waerdigh dat men queelt,
Want Hooren heeft geteelt,
Het alderschoonste Beelt,
Vol eerbaerheden,
Niet een in 't Noorder-lant
Soo schoon men heden vant,
Als dees Godin vaeljant,
In deught en seden.
Treet toe gy jeugt wilt u bereyden,
En met gesangh
Haer lof uytbreyden.
O soete Zuyer-Zee,
Laet doch van lever-lee,
Hier komen op de ree,
De Nimphjes prachtigh,
Sy willen oock de roem
Van dese jonge bloem,
Die ick de schoonste noem,
Met vreught aendachtigh
Uytbreyden soet, en lof bewijsen,
Wiens Ieught door deught
Moet yder prijsen.
Haer lieffelijck gelaet
En vriendelijcke praet
Dat is een Lof-Cieraet,
Rontsom de Croone,
Die mijn beminde draeght,
Wiens beelt dat my behaeght,
Waer door mijn Zieltje klaeght,
Ach Lief! ach Schoone!
Ach schoonste, die my houd gevangen,
Ick leef op hoop
Met groot verlangen.
Princes biedt my u handt,
Ick bid doet onderstant,
Verkoelt mijn heete brant,
De brant der Minne,
Soo ghy my Lief versmaet,
En trouweloos verlaet
Ach my, ick weet geen raet,
Ghy rooft mijn sinnen,
Wilt my Godin door liefd' verschonen,
Met Weder-liefd'
Mijn Zieltje Kroonen.
|
|