Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[p. 23]

Liedeken.

Bedrieghlijck Vrijen,
Sal selden wel dijen.

Stem: Verdwaelde Koninginne.

I.

HOe mach de pronckerije
De staet-sucht en de pracht,
Soo veel in 't soete vrijen
By 't volckje zijn geacht?
Schoon dat men siet
En anders niet
Als opgepronckte kleeren,
Geen Ionge Maeght
Of haer behaeght
Om sulck een te begeren.

II.

Ia noch soo gaet men verder,

Men wil een vreemde quant,
Al ist geen Rijcks-vermeerder,
Hy neemt de overhandt,
Al siet men klaer
Dat sulck een paer
In 't minst niet kan bedijen:
Des niet-te-min
't Is met haer sin,
Al soud sy selven vryen.

III.

Ey seght eens soete dieren

Hoe zijt ghy dus verblint?
't Zijn sot en qua manieren
Dat ghy soo kluchtigh mint,
U eygen scha
Daer tracht ghy na,
Ghy sult het noch beklagen,
Een vreemden Haen
't En kan niet gaen
Hy sal u namaels plagen.

IIII.

Wel Vrysters wilt ghy minnen

Ey soeckt geen vreemt geneught,
Hanght met u hert en sinnen
Aen onse frisse Ieught,
Die niet in schijn
Bedrieghlijck zijn,
Met losse viesevasen,
Wiens aerdigheydt
Wort uytgebreyt,
Het zijn oock noble basen.

V.

Wilt soete veersjes maken

Tot roem van onse Stadt,
De Deught die is het baken,
De Ieught is onse schat.
Den Hooren blaest
Seer soet by-naest
Door al de vreemt gewesten,
Na dat ick merck,
Aen al het werck,
Is onse Ieught de beste.