Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[p. 13]

Liedeken.

Stem: Van de Engelsche Fortuyn.

O Soete Ieught! die door het vry gebodt,
Uyt d' Opperzael geconsenteert van Godt,
Liefde jaecht na, en 't lief te minnen tracht,
Mint vry want 't past geen oude sonder kracht.

Wat liefde doet in eerbaerheyt en deught

Mach vry bestaen, ja 't is een groote vreught,
Hy heeft geluck die soo de min geniet:
Dat hem sijn Lief oock weder liefde biedt.

Geen soeter vreught op aerd men oyt bevint,

Als in de min twee herten eens gesint,
Twee zieltjes t'saem gemengelt onder een;
O! dat 's een vreught, seer groot, ja ongemeen.

Twee hartjes die te samen zijn gehecht,

En met een snoer van trouwe liefd' doorvlecht,
Met sulck een liefd' wiens liefd' weer-liefde baert:
Voor die is hier een Hemel op de aerdt.

Een Hemels-vreught, een schoone melody,

Baert in de Min de soete vrijery,
Geen trouwe liefd' door tegenspoet vergaet,
Hoe fel de nijt met duysent prickels slaet.

Wel op o Ieught, daer is een soete Wet,

In 't Paradijs van outs u voor-geset,
Die van 't begin nootsaeck'lijck is geacht,
Tot onderhoudt van 't menschelijck geslacht.

Als liefd' en trouw niet meer en was op aerdt,

't Ginck haest te niet al watter is gepaert:
Ach! ach! niet een, en souder blijven staen,
't Was in den tijt van hondert Iaer gedaen.