Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten
(1659)–Jacob Coenraetsz Mayvogel–
Auteursrechtvrij
[pagina 7]
| |
Stem: Het daget in den Oosten.
Cloris.
WAerom (ach) mijn Godinne,
Mijn soete Philida,
Waerom vertreckt u minne,
Waerom soeckt ghy mijn scha?
Wat kan u doch behagen
My te plagen.
Ach lief! ach mijn voogdesse!
Hoe kan u teere hert
Verdragen ô Princesse,
Dat ick ly sulck een smert!
Een smert die ick moet dragen
Met veel klagen.
Philida.
Hoort Cloris soet van tale,
En van wel-sprekentheyt
Ick sal u ront verhalen
Wat my op 't herte leyt,
En waerom dat ick veynse
Met gepeynsen.
't En kan u niet vercieren
Te strijcken langhs de straet,
Met and're soete dieren,
O Cloris! dit is quaet,
Het doet de liefd' verkouwen,
En u rouwen.
Cloris.
Kan 't Maegdelijcke herte
Met liefd' soo zijn vervult?
Dat sulcx u baert veel smerte,
O Lief! dan heb ick schult,
De misdaet nu bedreven
Wilt vergeven.
Ick woud hier me bedencken
Mijn liefd' en Minne-brant!
Maer ach het soud' my strecken
Tot nadeel en tot schand,
Mits ghy met harde slagen
My wilt plagen.
Philida.
Ia, Cloris mijn beminde
De liefde wort verkleent,
Wanneer ghy u laet vinden
By die ghy niet en meent,
En laet u Liefjen rusten,
Sonder lusten.
Het loopen en het jagen
Dat baert veel haet en nijt,
Het doet een Minnaar klagen,
Sijn Liefje raeckt hy quijt.
De vreugt verkeert in suchten,
En in duchten.
|
|