Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[p. 5]

[Wie sijn hert en sijn vertrouwen]

Wanneer men om het gelt
Een Houw'lijck gaet besluyten,
't Gedijt dan selden wel,
Want liefde blijft daer buyten.

Stem: Rosemondt die lach gedoken.

WIe sijn hert en sijn vertrouwen
Set alleen op 't aerdsche goet,
De sal 't op het end' berouwen:
Want het is maer eb en vloet,
Als de Ziel na boven gaet
Dan verdwijnt oock al de Staet.

Gaet ghy om het geltje minnen,

Och ghy zyt niet wel bedacht,
Lichte Maeghden, lichte sinnen,
Wat is al de Staet en pracht,
Als een jeughdigh Iongh-gesel
Steets moet leven in gequel?

Goossen die scheen hoog verheven

Doen hy Rijckaerts dochter kreeg,
't Scheen een Hemel al sijn leven,
Niet en wasser in de weeg,
't Meysje dat had gelt en goet,
Goossen dacht dit komt heel soet.

Maer het duerde weynigh dagen

Dat de soetert was getrout,
Goossen settet op een klagen,
Want sijn Zieltjen was benout,
't Soete Lief was al te fors,
Al te wreet en al te nors.

Gierig, vreck en vuyl van sinnen,

Slordigh was dit lieve wijf,
Luy en traegh, kon niet beginnen,
Bats van woorden, vol gekijf,
Goossen die leeft sonder lust,
Sonder vrede, vreught en rust.

Sal hy op een maeltijt komen

Daer soo is het al bekeyt,
Goossen wort de broeck benomen,
Niet een woort de swerver seyt,
Al te trots of al te mal
Toont de vrouw haer over al.

Nu soo is de kans verkeken,

Goossen isser heel aen vast,
't Vrouken is vol loose treken,
Och het is een sware last.
Goossen is om 't goet getrout,
Dat hem u soo dapper rouwt.

Iongh-gesellen laet u raden,

Mint geen sloery om haer goet,
't Kan u t' allen tijden schaden;
Even als het Goossen doet.
Menich sou t' ontrouwen gaen,
Mocht het maer na recht bestaen.