Vervolg der dichtlievende uitspanningen
(1754)–Jan Jacob Mauricius– Auteursrechtvrij
[pagina 326]
| |
In 't Fransch Blyspel van dien naem beschreeven,- Prendre bien de la peine;
Se tuer, s'excéder, se mettre hors d'haleine;
Interrompre au matin un tranquille someil;
Aller dans les Forêts prévenir le Soleil;
Fatiguer de ses Cris les Echos des Montagnes;
Passer en plein midi les Guerets, les Campagnes;
Dans les plus creux Valons fondre en desespéréz;
Percer rapidement les Bois les plus fourez;
Ignorer où l'on va, n'avoir qu'un Chien pour guide,
Pour faire suir un Cerf qu'une feuille intimide;
Manquer la Béte enfin, après avoir couru,
Et revenir bien tard mouillè, las & recru,
Estropié souvent: dites moi, je vous prie,
Cela ne vaut il pas la peine qu'en on rie?
Dus nagevolgt: - Veel moeite zich te geeven,
Zich brengen buiten aem, te speelen met zyn leeven,
Voor dag voor dauw, vol drift, by 't kaerslicht op te staen,
Door 't Velt te loopen, eêr de Zon is opgegaen,
| |
[pagina 327]
| |
Door schreeuwen de Echo in 't Gebergte te vermoeien,
Te blyven in de Lucht, hoe ook de Zon mag gloeien;
Te vliegen door Moeras en over Berg en Dal,
Een' Hont te volgen, als zyn' Leitsman overal,
Alleen maer om een Hart of Haes door 't Velt te jaegen,
Die 't minste riss'len van een Blaedtje kan vertsaegen:
In 't einde zonder Wilt te keeren 's avonts laet,
Bezweet, vermoeit, beslikt, in een' bedrukten staet.
Ei zeg my toch, is dat niet aerdig,
En is dat Tafereel niet dubbelt lachens waerdig?
|
|