Vervolg der dichtlievende uitspanningen
(1754)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 318]
| |
Vaerwel aen hoop en fortuin.- Spes & Fortuna valete!
Hoop en Fortuin, al uw Gevlei
Zal nooit meer ingang by my vinden;
Niet langer zult gy my verblinden!
'k Hadt staet gemaekt op een' Pastei,
My door een' myner waertste Vrinden
Zelf aangeboôn, vast toegezegt;
Maer niet gezonden. Dat 's te slecht!
Vonck, dien wy thans zien zegepraelen,
Gezeeten in den Magistraet,
[Hy zy een Kato in den Raet!]
Kan myn Gezang ook niet vertaelen.
De Bezigheên des braeven Mans,
Beletten 't hem; hy ziet geen kans....
Doch vrucht'loos zoude ik my beklaegen,
En in den rouw myn' Dichtnimf kleên.
Wat heeft men weinig' schoone Dagen,
| |
[pagina 319]
| |
Als men ze eens optelt, één voor één!
Elk moet zyn Lot geduldig draegen.
Maar hoe! wie hadt zulks ooit gedacht?
Zo wordt my de Pastei gebragt.
Dit heeft den Heere Mauricius gelegenheit gegeeven tot het volgende Puntdichtje: |
|