Vervolg der dichtlievende uitspanningen(1754)–Jan Jacob Mauricius– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 315] [p. 315] Nieuwjaers gezang een' hooggeachten vrient toegezonden. Ik mag niet zwygen; 't is Nieuwjaer! Hoe zal ik best myn' Zang beginnen? Kon ik iets geestigs nu, met een' wat Nieuws verzinnen! Dat U de Hemel lang gezont, in Voorspoet spaer'! Waek, in het Staetenhof gezeeten, Voor Uw Gewest, en koomt somtyts eens in den Haeg. Wil onze Vrientschap nooit vergeeten! Dat U die Vrientschap nooit mishaeg'! 'k Wensch U een'schoone, een'jonge, een' ryke Gemaelinne, Tot vreugde en steun van Uw Geslacht. Wat hoor ik! wordt myn' wensch volbragt? Geluk, geluk, myn Vriest, met zulk een' Zielsvriendinne, Gevormt door Cithéree en drie Bevalligheên! Gy ziet U blint in haer' schoone Oogen; En wy, wy zien U haest naer Hymens Altaer treên, Daer Hy voor altoos smeedt Uw' Harten vast aen één. Dan naer het Zwaenendons, waer we U niet volgen mogen. [pagina 316] [p. 316] Ach, dat ik, als Anakreon, Nog Minnedeuntjes queelen kon In mynen ouden Dag! was my zyn' Lier geschonken .... Hoe! word ik jong? my dunkt, ik voel nog Minnevonken. Doch welk een' korte vreugd'! wat yd'le hoop! wanneer Men op zyn hooft niets ziet, dan wit besneeuwde Haeren; Wanneer men, als verkleumt, veryst is door de Jaeren, Helaes! dan koomen nooit de schoone Dagen weêr. Vorige Volgende