Vervolg der dichtlievende uitspanningen
(1754)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 304]
| |
Zich tegenwoordig bevindende aen een Buitenlantsch Hof.
Elk zegt, en wie zou 't niet gelooven?
Zoek, zoek Beschaeftheit aen de Hoven!
Deel my dan ook wat meë van al' die Hoflykheit,
Van dat je ne sais quoi, vol van Urbaniteit.
't Hof, waer Ge U thans bevindt, gaet and're ligt te boven.
Ik wordt misschien dan ook nog wel een Hoveling.
Hoor ondertusschen aen, wat ik gulhartig zing.
Leef, leef, gezont, vernoegt, een' lange reeks van Jaeren,
Gelyk de Halcyons in 't midden van de Baeren!
Ga naar voetnoot*De zuiverende Wint neem' zorg en droefheit meê,
En voer ze ver van U, in Zee!
| |
[pagina 305]
| |
Stel de eed'le Poëzy toch nooit uit uw' Gedachten.
Zy schonk U vaek een' Lauwerkroon.
Zoudt gy nu Febus zelf en 't Negental verachten?
Voor zo veel goetheit, welk een loon!
De groote Zaek geeft U nog niet veel bezigheden.
Nu kunt ge op Helikon U vrolyk gaen vertreeden.
Maek daer Uw Hof weêr aen uw' waertste Zangeres.
Dat 's beter dan de slaep van Epiménides.
Mogt myn Gezang U niet mishaegen,
['t Is met geen' Vleiery, geen Nonsens opgevult,]
Ik zou dan te onrecht my beklaegen,
'k Zag al' myn' Wenschen dan vervult;
Nu 'k myne Uitspanningen, myn' Zangen
Met gunst en goetheit zie ontfangen
Door Bentinck, Chesterfield, De Dieu, Torck, Lynden, Hop
O Dichtkunst, groot is uw vermogen!
Myn Naem, de Sterflykheit onttoogen....
Geen waen vervoere U! ver zyt gy van Pindus Top;
(Dus spreekt Apol zelf uit den Hoogen)
Doch houd met klimmen nimmer op.
Misschien zult gy myn' gunst en die der Zanggodinnen,
Gelyk Mauricius en Haren, eind'lyk winnen.
| |
[pagina 306]
| |
Maer nu weêr tot myn' Vrient gekeert.
Ik zend Hem myne Groetenisse,
Terwyl myn Hart hem steets, gelyk voorheen, waerdeert.
Ach! dat Hy my niet gantsch uit zyn geheugen wissche!
'k Wisch dan ook alles uit door eenen frisschen teug
Uit Lethes Stroom, daer 'k my om dat geluk verheug!
|
|