Het boeck der psalmen Davids
(1985)–Philips van Marnix van Sint Aldegonde–
Auteursrechtelijk beschermd
[Folio Qviijv]
| |
ons vry kan bewaren.
2. Laet ons hem treden int ghemoet,
Met danckbaerheyt van lied'kens soet,
End' vrolijck synen loff verclaren.
3. * Want God de Heer is een sterck God,
Een Coninck groot die zijn ghebot,
End' macht streckt ouer alle goden.
4. In zijn hant staet des weirelts grondt:
De hoogste berghen telcker stondt
Staen beuend' onder zijn gheboden.
5. * Hem hoort de zee toe, end' haer strand':
Want tis een werck van syner handt,
Hy heeft het aertrijck oock gheschapen.
6. Comt dan laet ons hem bidden aen:
End' onse knien nederslaen,
Hy is ons' schepper wy sijn knapen.
7. * Hy is ons' God ons' herder goet:
Wy zijn syn' schapen die hy hoedt,
End' wel bewaert onder sijn handen:
Soo ghy dan huyden hoort zijn stem',
8. Verstockt uw' herten niet voor hem,
Noch en verblindt niet uw' verstanden.
* Alsoo't gheschiedd' in Meriba,
Inder woestyn' end' in Massa,
9. Daer uwe Vaders my versochten:
End' steeg beproefden myne macht,
| |
[Folio Rir]
| |
Al saghen zy dat myne cracht,
End' myne handen veel' vermochten.
10. * Ick heb met dat volck veertich Jaer,
Gheleden vele moeyte swaer,
Soo dat ick noch sprack dese reden:
Dit is een volck seer onbesindt,
Dat gantselijck gheen lust en vindt,
In myne weghen te betreden.
11. * Derhaluen zijnde recht ghestoort,
In mynen toor'n hebb' ick het woort
Ghesproken end' met eedt ghesworen:
Dat van dees' boose lieden al
Niet een alleene comen sal,
Ter plaets' van mijn rust uytvercoren.
|
|