Het boeck der psalmen Davids

[fol. Oviijr]

De Lxxxij. Psalm.

De Prophete, leert dat Godt ouer alle gherichten sitt, hy straft de boose richters, ende vermaentse tot hare schuldighe plicht, dreyghende hun anders van verderf ende onderganck, ende bevelende God het ghericht.

1. Een Psalm voor Asaph.

GOd is gheseten ter vierscharen,
Daer hy de vorsten doet vergaren:
Hy staet hoog onder d'ouerheydt,
Daer oordeelt hy met recht bescheyt:
2. Hoe lang, spreect hy, Richters verheuen
Sult ghy noch onrecht vonnis geuen,
End' nemen de persoonen aen,
Om den God'loosen voor te staen?
3. * Doet recht den ermen ende wesen,

[fol. Oviijv]

 

Die voor ghewelt hun moghen vreesen:

 

Ontslaet den schamel'n, int ghericht,

 

Als hy met onrecht wort beticht.

 

4. Staet den bedruckten voor end' d'ermen,

 

End' soeckts' in haer recht te beschermen:

 

Ja doet hun hulp' end' onderstandt,

 

End' losts' uyt der god'loosen handt.

 

5. Maer wat. Aen hun is niet te winnen:

 

Sy'n hebben noch verstant noch sinnen,

 

End' zijn verduystert end' verblent,

 

Al ghinck de wereldt ouer endt.

 

6. * Ick segt: Ghy zijt, als cleyne goden,

 

Men vreest v end' houdt v gheboden:

 

Ghy vorsten zijt mits uwe macht,

 

Als kind'ren Gods terecht gheacht.

 

7. Nochtans ghy moet all' den doot steruen,

 

End' als een ander mensch' verderuen:

 

Ghy moet oock blyuen inden loop,

 

Als d'aller minste vanden hoop.

 

8. O God stae op in grooter weerden,

 

Regeert end' richt Heer op der eerden:

 

Want heel de werelt is doch dijn,

 

Met all' het volck die daer op zijn.