Het boeck der psalmen Davids

De Lix. Psalm.

Dauid beleghert sijnde van Saul, in de uyterste benautheydt, roept tot God om verlossinghe, soo van wegen syner gherechticheydt, als van weghen der dreyghementen des vyants: Doch hierentusschen verclaert dat hy Godt louen sal.

1. Den Oppersangmeester en verderue niet: Een gulden kleynoot Dauids. Na dat Saul volck uytschickede die zijn huys souden waer nemen, ende hem dooden.

2. UErloss my van mijn vyant Heere,
Die my benouwet al te seere,
Verberg my: neem m'in dynen scherm
Van myner wederstryders swerm.
3. Verloss' my uyt der genen handen

[fol. Kiiijr]

 

Die boose wercken doen vol schanden,

 

End' van dees' mannen my behoedt,

 

Die dorstich zijn nae menschen bloedt.

 

4. * Want sie, zy legghen haere laghen,

 

Om mijn siel in haer net te jaghen,

 

Sterck volck is teghen m'opghestaen

 

Daer ick hun noyt niet hebb' misdaen.

 

5. Sy komen teghen my gheloopen

 

Wel toegherust met grooten hoopen,

 

Sonder mijn schult: Dies o Heer goet,

 

Ontwaeck: sies' aen, com m'in t'ghemoet.

 

6. * Want du bist Heer God der heyrcrachten

 

Godt Israels van stercker machten:

 

Ontwaeck, stae op om gaey te slaen,

 

Wat alle volcken nu bestaen.

 

Ontferm dy niet, wil niet vergheuen,

 

Den ghenen die zo trow'loos' leuen,

 

7. Sy gaen end' keeren telcker stont,

 

End' huylen s'auonts als een hont.

 

8. * Sy klappen vel' uyt haeren monden

 

Haer lippen maecken swaere wonden

 

Als sweerden daermen met vermoort:

 

Sy segghen: Wie is die ons hoort?

 

9. Maer du Heer salt die dwase sotten,

 

In dynen toorne vry bespotten,

[fol. Kiiijv]

 

End' aller volcken hoomoet stout

 

Saltu belacchen sonder fout.

 

10. * In dijn hant staen al syne crachten

 

Dies wil ick stil, Heer, op dy wachten,

 

Want du bist mijn slot ende borgt.

 

Du bist mijn Godt die my versorgt.

 

11. Godt goedertieren met ghenade

 

Sal my voorcomen myne schade:

 

Godt sal my doen in goede rust,

 

Aen mynen vyant sien mijn lust.

 

(1.) ** **

 

12. * Doch Heer en laetse niet stracx steruen

 

Maer doese ghins end' weder sweruen.

 

Door dyne macht met swaer verdriet,

 

So salt mijn volck vergheten niet.

 

13. Du bist ons' schilt Heer vol ghenaden

 

Merck op haers monts groot' ouerdaden

 

Haer tongh' end' lippen onverschaemt

 

Maecken haer sond' alom' vernaemt.

 

* Dus laets' in haer hert' ouermoedich,

 

Verstricket werden end' wanspoedich,

 

In haren vloeckend' leughen valsch,

 

Die zy vergieten door den hals.

 

14. Verdoese dan, verdoes' all' t'samen

 

Door dynen toorn: uytroed' haer' namen

 

Dat zy tot niet werden ghebracht,

 

Soo datmen gantz daer op niet acht.

 

* Op dat een yegh'lijck daer uyt leere

 

Dat Godt van Jacob is een Heere,

 

Wiens heerschappy' wijt uytghereckt,

 

Tot aen des werelts eynden streckt.

 

15. Sy sullen inden auont late,

 

Omloopen ende soecken bate,

 

In haren noot rontom de stadt:

 

End' jancken als een hont wel matt.

[fol. Kvr]

 

16. * Van hongher sullen zy verderuen,

 

End' om wat etens te verweruen

 

Van deur te deur gaen bed'len broot,

 

End' slapen gaen met honghers noot.

 

17. Dan sal ick Heer om dese dinghen,

 

Dijn groote macht loff end' prijs singhen,

 

End' s'morgens voor den dagheraet

 

Hoogh prysen dijn gunst' end' weldaet.

 

* Want Heer du bist mijn borgt ghetrouwe

 

Mijn vaste grondt daer ick op bouwe.

 

Du wilst altijt mijn toevlucht zijn

 

In allen ancxt end' swaere pijn.

 

18. Mijn sterckt' end' cracht is by dy Heere,

 

Want Godt is mijn hulp' wel ghewis,

 

Godt die my goedertieren is.