Het boeck der psalmen Davids

De xxxvj. Psalm.

Dauid willende het Coninckrijck aenveerden, looft Godt van weghen der beleydinghe der godtloosen, ende regeringhe aller creatueren: maer in sonderheyt syner gemeynte. Ende bidt Godt voor het voorspoet des volcks ende het syne.

1. Den oppersangmeester. Een Liedt des dienaers Godts Dauid.

2. D'Ontrouwe die de god'loos' doet,
Spreeckt duydelijck in mijn ghemoet:
Godts vrees' moet hem ontbreken.
3. Want hy hem in het boos' be-

[fol. Fvv]

 

haegt

 

End' also vyerich daer na jaegt,

 

Dat een' de walg' moet steken.

 

4. Sijn woorden zijn list end' bedroch:

 

Hy wilt gantz niet verstaen, om doch

 

Gheen goet noch deugt te plegen.

 

5. Op't bedd' zijn schalckheyt ouerlegt

 

End' blijft steed's op den wech onrecht,

 

Gheen boosheyt is hem teghen.

 

6. * Dijn goetheyt Heer, den hemel naeckt,

 

Dijn waerheyt aenden wolcken raeckt:

 

7. Dijn trouwe goedertieren,

 

Is als een hooghe bergh gheacht:

 

Dijn oordeel diep' afgronden slacht.

 

Du helpst mensch' ende dieren.

 

8. Hoe kost'lijck is dijn miltheyt goet?

 

Dies sullen haer de menschen vroet

 

Onder dijn vleughels rusten.

 

9. End' zijn versaedt met dijns huys goet

[fol. Fvjr]

 

Du saltse lauen uyt den vloet

 

Dijnr' hemelscher wellusten.

 

10. * Want s'leuens oorspronck is by dy:

 

In dyne claerheyt sullen wy

 

Ons' clare licht bekomen.

 

11. Verstreck dijn goetheyt lancx so meer:

 

Den ghenen die dy kennen Heer

 

End' dyne trouw' den vromen.

 

12. Der snorkers voet verrasch' my niet:

 

Laet m'oock niet struyck'len met verdriet

 

Inder god'loosen handen.

 

13. Sie daer: de ghen' die t'boos' begaen

 

Sijn (sonder voorts meer op te staen)

 

Ter ne'er ghevelt met schanden.