Het boeck der psalmen Davids

[fol. Evijv]

De xxxiij. Psalm.

De Psalmist looft de Heerlijckheyt Gods van vveghen syner vvondervvercken beyde naetuerlijck ende ouer natuerlijck, verclarende dat God in sonderheyt syne voorsienicheyt doet blijcken, voor de gheloovighen ende teghen de ongheloovighen.

1. Een Liedt Dauids.

UErheugt v inden Heer ghy vromen,
Verheugt v uyt uw's herten grondt,
De lofsang is schoon end' volcomen
Inder gerechten menschen mont.

2. Op harp' ende fluyten

End' accoort van luyten

Lofsingt God den Heer,

Komt aen op u' velen

Soete lie'kens spelen

Tot zijn loff end' eer.

[fol. Eviijr]

 

3. * Laet synen naem zijn hoogh' ghepresen

 

Met nieuw' ghedicht van lied'kens goet:

 

Die sullen fraey ghesonghen wesen

 

Met stemmen hel, claer ende soet:

 

4. Want des Heeren spreken

 

Is sonder ghebreken,

 

Suyver end' oprecht.

 

Alle syne daden

 

Gaen toe, met ghenaden

 

Ende waerheyt slecht.

 

5. * Hy heeft een sonderling' behaghen

 

Aen die gherecht'heyt end' onschult.

 

All' d'eerd' (end' wat sy kan voortdraghen)

 

Is met zijn goedicheyt vervult

 

6. Door Gods woort seer crachtich

 

Sijn d'Hemels eendrachtich

 

Ghemaeckt uyt den grondt:

 

End' all' haer heyrscharen

 

Door den gheest ghevaren

 

Wt des Heeren mont.

 

(1) *

 

7. * Hy heeft de stroomen ende zeebaren

 

Als op een hoop te saem ghevatt:

 

End' inden afgrondt doen vergaren

 

Haer goluen als in eenen schatt.

 

8. Laet dan op der eerden

 

Den Heer zijn met weerden

 

Ontsien ende gheacht.

 

Dat alle persoonen

 

Die op d'aerdrijck woonen

 

Vreesen syne macht.

 

9. * Want als hy t'woort heeft uytghesproken

 

Terstondt is syne will' gheschiet,

 

End' daer en is gantz niet ontbroken

 

Van all' het ghen' dat hy ghebied't.

[fol. Eviijv]

 

10. Volckeren raetslaghen

 

Listen ende laghen

 

Maeckt hy cranck end' broos:

 

Der heydens ghedancken

 

Ende schalcke rancken

 

Maeckt hy crachteloos.

 

11. * Maer Gods raet heylich end' volcomen

 

Blijft eewich in zijn volle cracht

 

T'gen' dat zijn hert' heeft voorghenomen

 

Gheduert van gheslacht tot gheslacht.

 

12. Salich is warachtich

 

T'volck dat Godt almachtich

 

Tot zijn God beuindt.

 

Gh' luckich zijn gheboren

 

Die God heeft verkoren

 

Tot zijn erf' bemindt.

 

(2.) PAVSE.

 

13. * De Heer schouwt uyt den hemel hooghe

 

Alhier om leeg' op d'aertrijcks dal:

 

Daer hy bemerckt met een scherp' ooghe

 

Der menschen kind'ren t'samen al.

 

14. Vanden hooghen throone

 

Syner heyl'gher woone

 

Kan hy gade slaen,

 

Ende seer scherp wercken

 

Aller menschen wercken

 

Die op d'aertrijck gaen.

 

15. * Want hy heeft self door zijn vermoghen

 

Gheschapen haer hert' end' ghemoet:

 

Dies wort hy nemmermeer bedroghen

 

Int weten wat een yegh'lijck doet.

 

16. Ten zijn gheen heyrscharen

 

Noch volck die bewaren

 

Den vorst inden noot.

 

Gheen ghewelt van ermen.

 

[fol. Fir]

 

Kan een reus' beschermen

 

Van een snelle doot.

 

17. * Het is een valsch end' dwaes vertrouwen

 

Datm' hulpe van een hencxt verwacht:

 

Gheen peert en kan den mensch' behouwen

 

Noch helpen door zijn sterckt' end' cracht:

 

18. Maer Gods oogh' ghenadich

 

Waeckt op die ghestadich

 

Die godsvruchtich zijn.

 

Ende met aendachten

 

Op zijn goetheyt wachten

 

Sijnd' in smert' oft pijn.

 

(3.) ** **

 

19. * Op dat hy vanden doot haer leuen

 

Verloss' als sy zijn in ghevaer:

 

Hy sal hun haren nootdruft gheuen

 

In tijdt van diert' end' hongher swaer.

 

20. Dat dan tot den Heere

 

Onse siel' haer keere,

 

End' wacht' op hem vast.

 

Hy end' anders gheene

 

Is ons' schilt alleene,

 

End' hulp' inden last.

 

21. * Dies sal ons' hert' sick seer verblyden

 

In Godt den Heer met vreugd' heylsaem:

 

So verr' als wy tot allen tyden

 

Vertrouwen op zijn heyl'ghen naem.

 

22. Dat dan dijn ghenade

 

Op ons vroech end' spade

 

Heer ghestrecket sy:

 

Gh'lijck als wy van herten

 

In all' onse smerten

 

Wachten vast op dy.