Nochtans een christen

[p. 120]

Der dichter spricht

Wat ik speelde
koester ik als beelden
in mijn bloed -
hoor, het ruist nog van die overvloed:

het gedicht
ademt licht -

het ademt als het ingeslapen kind,
het rijst en daalt en rust, tot het begint
zich bloot te woelen en gestalte wint -

Wat ik speelde
sluimert in de beelden
en vindt vormen die
leven
verder geven:

poëzie -

nu ja -
poëzie.