Nochtans een christen

[p. 98]

Verscheiden

Oud tarwebrood zo traag
wordt wat men tot zich neemt

de ruimtevaart der ziel
is een adamski-sprookje

de priesters liegen
liegen dat ze piepen
in alle kieren van hun mechaniek

kultuur of kitsch
een kufstein-heldenorgel
dat dreunt en tremoleert
over het avondland

de ondergang staat in
het advertentieblad
tussen de bolknak en
home-permanent

men legt de lijfelijke liefde in
de muffe lade der nalatenschap

de korrel brengt geen vrucht meer voort
het brood
dat vers is kan men soms nog even ruiken

dag kamer kantel maar
het is zo ver.