Verantwoording
Auteurs staan traditioneel huiverig tegenover schrijvende uitgevers. Ze vrezen de concurrent die zijn eigen werk voorrang kan geven op de drukbezette fondslijst. Ze wantrouwen de mededinger die zijn invloed kan aanwenden om een plek te veroveren in de overvolle rekken van de boekhandel.
Schrijven mag een uitgever misschien niet, praten moet hij. Hij moet over zijn vak filosoferen. Hij moet kritisch de tijdelijk geldende cultuurpolitiek analyseren. Hij moet genadeloos inhakken op confraters en concurrenten. Hij moet vooral de werken en, graag, de persoontjes uit zijn fonds in het zonnetje zetten.
Als een goede uitgever heeft Angèle Manteau meer gesproken dan geschreven.
Ze onderhield verfijnde estheten in salons waar in beschaafde morsigheid het gist rijpt dat soms grote gedachten laat opbollen. Ze stimuleerde academici in lokalen die uitnodigen tot gefluisterde conversatie en uitdagen tot bitse controverse.
Ze praatte in op politici, zakenlui en netwerkacrobaten in decors van gesubsidieerd oud fluweel of eigentijdse blanke beuk. Ze wisselde van gedachten met gewone boekenvrienden in zaaltjes gevuld met de geuren van robuust ruraal kooktalent en het parfum dat enthousiasme heet.
Voor haar negentigste verjaardag op 24 jauari 2001 verzamelden we een aantal teksten van Angèle Manteaus lezingen en interviews. Ze overspannen een periode van veertig jaar, beginnend in een tijd dat Nederland nog trots was op spruitjeslucht en Vlaanderen het vanzelfsprekend vond de realiteit in wierookwolken te hullen.
De wereld haastte zich in die veertig jaren van de ene echte of vermeende revolutie naar het volgende opstootje, maar uitgever Angèle Manteau bleef koppig tegen de stroom in roeien.
Auteursrechtelijk beschermd